De hemel van Heivisj (Benny Lindelauf)

Jes en ik werden wakker van haar schoppende benen. Jes,
die altijd in het midden lag, kreeg de volle laag.
Het duurde drie nachten. De vierde nacht stond ze zo zacht
op dat wij er niets van merkten, en liep al slaapwandelend de
overloop af. Het was alleen te danken aan de scherpe oren van
oma Mei dat Muulke niet van de trap viel.
Zonder dat wij hem geroepen hadden kwam Heer Dokter
poolshoogte nemen. Want die had van iemand gehoord dat
het middelste wicht van Boon al slaapwandelend door het
open raam gestapt was en dat haar hoofd helemaal openlag.
'Als u die iemand nog eens ziet,' zei oma Mei, die een sterk
vermoeden had wie de klepsj was, 'wilt u haar dan zeggen dat
ze beter op haar eigen zaken kan letten. En als u toch bezig
bent, zegt u dan ook maar dat ze de volgende keer als ze spliterwten
aan mijn kleindochters verkoopt beter haar vinger van
de weegschaal kan halen. Tenzij ze van plan is die vinger mee
te geven.'
Heer Dokter onderzocht Muulke. 'Ze is in de groei,' zei
hij. En dat het we] vaker voorkwam dat je van groeien ging
slaapwandelen.
'Dus ik heb helemaal niks?' vroeg Muulke teleurgesteld.
Daarna onderzocht hij ook de zwervel van Jes. Zo gretig
als Muulke het onderzoek ondergaan had, zo bokkig was
Jes.
'Ben ik nu klaar? Ben ik nu klaar? Nu dan? Nu?'
Heer Dokter bevoelde haar ruggengraat, beklopte haar
longen. Hij draaide zich om naar oma Mei. 'Draagt ze de
rechthouder nog elke dag?'
Oma Mei keek naar mij. Ik knikte.
'Gegroeid?'
Onze grootmoeder keek zuinig. 'Een paar millimeter.'
'Genoeg?' vroeg Jes hoopvol. 'Is het genoeg om .. .'
'Nee,' zeiden Heer Dokter en oma Mei tegelijk.
Steeds weer hoopte Jes dat ze haar rechthouder niet meer
om hoefde. Het was een leren harnas met ijzeren gespen die
44