De hemel van Heivisj (Benny Lindelauf)

En ze hielden zich te allen tijde bij hun eigen geloof.
Ik had in de klas gezeten met Mimi Sassen, een dikkig
meisje met een uilenbrilletje. Bij het ochtendgebed wachtte ze
altijd rustig tot we klaar waren en bij catechismus ging ze op
de gang zitten met een werkje.
To en Mimi roodvonk kreeg en drie weken niet naar school
mocht had onze non een verhandeling gehouden.
'Stel je een bakplaat voor,' had ze gezegd. 'De mooiste
koekjes, dat zijn de katholieken. De niet zo gelukte koekjes
zijn de protestanten, dat zijn eigenlijk een soort van mislukte
katholieken. En de minst gelukte dat zijn de Judde. Die zijn
eigenlijk weer een soort van mislukte protestanten. Maar bedenk,
meisjes,' besloot ze, 'we komen allemaal van Gods bakplaat,
ook Mimi.'
Het was Jes die het zich het eerst realiseerde.
'Dan moet zij ook uit Duitsland gevlucht zijn,' zei ze.
'Wie?' vroeg Muulke.
'Lies!.'
Muulke fronste. 'Liesl? Wa arom?'
'Omdat ze Jud is.'
'En wat dan nog,' zei Muulke, die er nog niks van begreep.
'Iedereen weet toch dat de Pruuse hun Judde als oud vuil
behandelen,' zei Jes. 'De Pruusin en de Sigarenkeizer hebben
haar toen gehaald.' Ze dacht even na en zei toen: 'Daarom
gingen ze natuurlijk over Sjlammbams Sahara en niet over de
gewone grensweg. Ze moesten het stiekem doen. En daarom
moesten ze hun automobiel achterlaten!'
'Dat slaat helemaal nergens op,' zei Muulke kwaad, die het
ons nooit helemaal vergeven had dat we haar die nacht niet
gewekt hadden. 'Misschien zat Liesl wel midden in Duitsland.
Dan zouden ze de hele weg gelopen moeten hebben. En ook
weer terug.'
'Misschien stond er nog een automobiel aan de andere kant
van de akker,' zei ik.