Catalogus Cultuurhistorische Inventarisatie Erfgoedkaart ...

en struiken op stonden. Hierdoor straalde het gebouw een enorme rust uit. Heel toepasselijk noemde
hij zijn huis dan ook het Vredehof, welke naam in hardsteen is te lezen boven de voordeur.
De schilder werkte tot 1898 in Rotterdam. Daarna ging hij, mogelijk aangetrokken door de nog in bloei
zijnde Haagse School, naar Den Haag, waar hij zou blijven tot augustus 1922 toen hij naar Budel
kwam. Waarom hij naar Budel kwam is niet bekend. Budel was zeker in die jaren nog een vrij
geïsoleerd dorp, ver weg van de Hollandse centra van kunst en cultuur. Toch gingen zijn werken voor
het merendeel nog naar de Engelse kunsthandel, later ook naar de Verenigde Staten, Canada en
prominente Nederlandse kunsthandels. In zijn tentoonstellingen in o.a. Amsterdam, Rotterdam, Den
Haag, Arnhem en Leeuwarden exposeerde hij al die motieven, die hem ook nadien blijvende roem
zouden schenken: landschappen met koeien, weiden met staand en liggend vee en interieurs.
Groenewegen die het hele land had doorgezworven, heeft waarschijnlijk in Budel de rust, intimiteit en
motieven van het landelijke gevonden die hij nodig had voor zijn artisticiteit. Hier werd hij de schilder
van het landschap, de portrettist van zijn streekgenoten, de schilder van dieren, van schapen en zeer
in het bijzonder van koeien. Groenewegen bracht, alhoewel dat bij velen minder bekend zal zijn, ook
dierbeelden tot stand waarin de symbolische waarden, die de mensheid ooit aan het dier heeft
toegekend, door de goede beschouwers zal worden herkend. Hij was occultist in de beste zin van het
woord. Hij was ingewijd en bekend met het spirituele, het buitennatuurlijke en het buitenzintuiglijke.
Uit een aantal werken kan men versleutelde boodschappen halen.
Groenewegen was een eenvoudig man, een harde en serieuze werker met een hoge taakopvatting.
Hij vroeg geen grote bedragen voor zijn schilderijen. Hij hield ze uitzonderlijk laag onder het motto dat
kunst voor iedereen bereikbaar moest zijn, of een goed schilderij voor een redelijke prijs in het bezit
van mensen te brengen en hen zo de Grootheid van de Schepper in het geschapene te leren zien,
zoals hij dat zelf ervoer. Ook stelde hij weinig tentoon. Hij zei er zelf van: „een goede kunstschilder
heeft geen tentoonstelling nodig want zijn werk is zijn propaganda‟. Hij was tevens zeer godsdienstig,
hij zei: „Ik ben zeer gelovig, maar O.L. Heer weet waarom ik niet naar de kerk loop.‟ De oorzaak zal
waarschijnlijk hebben gelegen in het feit dat occultisten zich niet bezig houden met exoterisch geloof
(dogma‟s, liturgie) maar juist met esoterische geloofsinhouden. Occultisten hadden het instituut kerk
dan ook niet nodig en verwierpen dit instituut. Groenewegen beschouwde de natuur als een soort
godsdienst, iets mystieks, door God geschapen. Van die natuur kon hij intens genieten en zo
beleefde hij zijn godsdienst.
In 1936 werd hij begraven op het kerkhof in Budel. Het was zijn laatste wens om in zijn geliefde dorp
begraven te worden. "De Schilder" zoals hij genoemd werd in Budel, was niet meer. Hoewel hij
teruggetrokken leefde in zijn huis in de Smeelen, werd hij door de Budelse bevolking toch als een van
de hunnen beschouwd. Zijn graf bevindt zich nog altijd op het oude kerkhof bij de RK-kerk in Budel. 145
3.26.4.002 Commonwealth War Graves
Bij de ingang van het kerkhof van Dorplein vinden we een plaatje met daarop de tekst:
Commonwealth War Graves. Hier liggen 4 geallieerde soldaten begraven. Alle vier hebben ze een
witte hardstenen gedenkzerk in een perkje van witte kiezelsteen. Van de tekst op de gedenkstenen
wordt hier enkel de naam van de overledene, het nummer en zijn functie in het leger vermeld:
C. Williams 14201895 Trooper
J.F. TerreIl 14312070 Private
R.H. Edgley (zonder nummer en functie)
D.Peck 14566569 Private
Deze soldaten zijn niet in Dorplein, maar elders omgekomen. Van de Engelse soldaat Williams is
bekend dat deze is gesneuveld in Hamont en op 21-9-1944 is begraven in Dorplein.
145 Couwenbergh, 2007.
154