l°t

C A P . I. 39?
valt door de hand des vijands, en heeft
geen helper, de vijanden zien haar, en lach-,
gen, wanneer zij in onmagt nedervak.|
jerufalem heeft gezondigd, daarom is het g
tot een fpot geworden: die het anders eerden,
laaken het nu, hetzugt, en keert het'
gezigt weg , | zijne onreinheid kleefc aan den 9
zoom zijner kleederen. Aan het einde dagt
het nimmer, en wierd op eene ongehoorde
wijze vernederd, geheel zonder trooster. Gij,
Jehova, zie, hoe ik vernederd ben, hoe de
vijand zig op mij verheft. | De vijand ft re kt 10
zijne hand na alle haare kostbaarheden uit,
zij moet het zelf aanzien, dat heidenen van
zulke volken, die gij immers verboden hebt
tot burgers aan te neemen, in haar heiligdom
gaan. j Al haar volk zugt, en zoekt brood; 11
al
vs. 8. laaken het] Even eens pleegen onze
dichters en fchiiders eene vesting, welke veroverd
is, als een vrouwsperfoon af te beelden; dat h^ar
maagdom verlooren heeft : Maagdenburgs wapen was
eertijcis eene maarrd met eene krans op het hoofd,
en zedert de verovering in het jaar 1630 met de
afgenomen krans in de hand.
vs. io. van zulke volken, die gij immers verboden
hebt, tot burgers aan te neemen] Hier
wordt niet van de Egijptenaaren gefproken, want
die konden onder het israëlin'fehe volk het burgerrecht
verkrijgen, maar waarfchijnlijk van Cananiten
en 'Amalekiten. Zie Deut. XXIII: 3—9. Daar
moet iets, waarvan de korte gefchiedenis ons niets
meldt, voorgevallen, en Amalekiten, Cananiten,
Moabiten, of Ammoniten moeten 'er in het heiligdom
ingedrongen zijn , wanneer Farao Necho Jeru.
falem veroverde.
vs. 11.] Daar fchijnt bij de rampen des oorlogs
een