l°t

408 DE KLAAGLIED. VAN JEREMIA.
ten bijten, en ik heb mijne tanden daarop
gebroken, hij heeft mij in de asch omgeven.
teld.[ Aan geluk mag ik niet meêr denken,
l 7
ik ben goede dagen vergeeten,| en zegge: igmijn
moed, en mijne hoop op Jehova is
weg.) Gedenk aan mijne eJende, aan mij.
I 0
ne verteerende wonden, den alfem, en den
vergiftdrank !| Jaa! mijne ziele denkt daar 20
nog te wel aan,en openbaart zig in traanen
0
over mij. j
Doch dit zal ik mijn hart antwoorden, 21
en daarom zal ik nog hoopen:| Gods goe! \\
dertierenheid is het, dat wij niet verteerd
zijn, zijne barmhartigheid heeft nog geen
einde,| zij is alle morgen nieuw, en uwe 23
trouw is groot. | Jehova is mijn deel, zegt 24
mijne ziel, daarom zal ik op hem hoopen. I
Jehova is goedertieren jegens de geenen 25
die op hem hoopen, jegens den geenen
die hem zoekt. | Het is goed, dat men ftil 26
zwijgend op Gods hulp wagc. | Het is goed 27
vooreenman, dat hij zijn juk in zijne jeugd
draagt, | eenzaam zit, en ftilzwijgt, dewijl Hij 28
het hem heeft opgelegd,| dat hij zijn mond 29
m het ftof legt, (mogelijk is'er nog hoop,)|
dat hi) zijne wang hem toereikt, die hem QO
ilaat, en alle fmaad verdraagt: want Te ?i
hova verftoot niet in eeuwigheid,| hij be- 32
droeft, maar hij ontfermt zig ook naar zijne
groote genade,j want hij bedroeft niet 33
gaargemeejie
en mondeling gefproken taal bil ons met
ongewoon wanneer wij in drift zijn, doch in boe- /