l°t

4?o DE KLAAGL. VAN JEREMIA. CAP. V.
jongvrouwen in de fteden van Juda zijn gei
fchonden | De voornaamen hangen zig ra
i op met hunne eigen hand, het gezigt der
ouden verwekt geen eerbied meêr. | De 13
jongelingen moeten molenft-enen, en de
jongens hout draagen, en ftruikelen onder
den last. J De oudften zitten niet meêr 14
in de poort, noch de jongelingen bij hunne
mufi k!| de vreugde van ons hart heeft 15
een einde, en onze dans is in rouw veranderd
| De kroon is van ons hoofd afge 16
vallen: wee ons! want wij hebben gezon.
digd;| daarom is ons hart gewond, daar 17
om zi,nonzeoo r
?enduister | Opdenwoes 18
ten berg van ZHW loopen de jakhalzen
rond.j Gij, Jehova, regeert in eeuwig 19
heid, uw throon blijft' van geflacht tot geflacht
| Waarom wilt gij ons zo geheel 20
vergeeten ? waarom zo lang verlaaten ?\
Breng ons weder tot u, opdat wij in ons 2 x
land terug komen, maak onze dagen op
nieuw, gelijk zij eertijds geweest zijn.{
Maar gij verwerpt ons fmaadelijk, en zijt 22
Zeer toornig op ons.
vs. 18 jakhalzen] Een gedierte, dat in Palestina
in menigte gevonden wordt, in gelijkenis
tusfchen den vos, hond en wolf ftaat, zig gaarne
met lijken van menfchen voedt, en daarom
na groot, nederlagen op de ilagvelden wordt aangetroffen.
Zie de aanmerking op PJ. LXIII: li.
Dewijl 'er nu op de ftraaten van jerufalem en Zion lijken
van verflagenen en uitgehotigerden lagen, gelijk
Jeremia reeds gezegd heeft, en de ftad voor het
grootfte gedeelte van haare inwoonders verlaaten
was, zo was het geen wonder, dat'er jakhalzen
op de ftraaten van Zion verfcheenen.