l°t

CAP. XII. 91
wanneer zij vriendelijk met u fpreeken. | Ik 7
heb mijn huis verlaaten, en bekommere mij
met mijn erfdeel niet: het geen mij het lief-
He was, geef ik aan deszelfs vijanden ten
prooi. | Mijn erfdeel is tegen mij als een *
leeuw in het woud, en brult mij aan: daarom
ben ik tegen het zelve vijandig gewor
den.} De hijëen doorgraaft mij mijn erfdeel 9 9
rondfpreeken,
en deze gewaarfchouwd wordt, hun niet
te gelooven : deze waarfchouwing is zeer overtollig,
wanneer men luidkeels agter ons roept, flaat hem
dood I , • . .
vs. 7. 8.] Het fchijnt, dat God wil zeggen : even
zo vijandig, als de uwen tegen u zijn, is mijn ganfche
volk tegen mij; niet eenige weinige boozen in
het zelve brengen het overige land kwaad toe, maar
het ganfche volk is boos, en verdient fl-raf.
vs. 9. De hyè'en doorgraaft} De hijëen is één
vandewildfte dieren der zuidelijlte landen, waarvoor
wij in onze taal geen naam bebben: Zo het menfcbelijk
geflacht een bijzonderen vijand onder de dieren
had, (waaraan veele Natuurkundigen twijfelen}
dan zou het de hijëen zijn, want het menfchen vleesch
fmaakt haar bij uitllek goed: zij laat zig juist daarom
naa groote veldflagen in menigte zien, om de
lijken op te eeten , woelende zelfs uit begeerte na
lijken de graven om. Men moet ze met de jakhalzen
niet verwisfelen, welke ook lijken eeten, de
graven omwoelen, zig op de flagvelden laaten vinden,
doch niet moedig en niet gevaarlijk zijn. De
jakhalzen behooren met de honden en vosfen tot
één groot geflacht, maar de hijëen is van een zeer
verfchillenden aart, en ongemeen wreed. Eene der
Peste afbeeldingen vindt men in Ridingers afbeeldingen
van dieren, No. 37.
Ik ben van de Joodfche punten afgeweeken, volgens
welke de overzetting 1 zo zou moeten luiden:
ts dan mijn erfdeel een vogelt hyïenf (dit, zegt
men,