l°t

60 DE P ROFEET JEREMIA.
vleesch: | doch ik heb tot uwe vaders, toen
2 2
ik ze uit Egijpten leidde, niet gefproken,
noch hun gebooden, om brandoffers of andere
offers te hebben, | maar dit was het, 23
't geen ik tot hen zeide: gehoorzaamt mijne
bevelen, dan zal ik uw God, engijzulcmijn
volk zijn, en neemt den Godsdienst waar ,
welken ik u zal voorfchrijven, zo zal het u
wel gaan. | Doch zij hebben niet naamijge- 24
hoord, noch hun oor tot mij geneigd, maar
zijn de gedagten en voorneemens van hun
boos hart gevolgd, en hebben mij, in plaats
van
bij welke dan het eeten van het offervleeseh en de
maaltijd u toch wel het gewigtigfte zijn zal, waaraan
gij meêr dan aan den Godsdienst denkt.
vs. 22-1 Mofes had wel op Gods bevel in de
woestijn wetten van de offers gegeeven, ook w^fen,
de openbaare offers, welke in den naam van het ganfche
volk gebragt wierden, alleszins van hem bevolen
: doch aan bijzondere perfoonen was toentertijd
nog niet gelast, feestöffers (in geval zij zelf geen
lust hadden, om vleesch te eeten) of brandoffers te
brengen, en kon hun ook niet bevolen worden , de.
wijl menig één geen vee had. Zo dra zij Paleftina
in bezit hadden, moesten zij de tienden van de veetweekerij
enden landbouw tot feestöffers befteedenj
doch in de woeftijn kon men aan geene tienden
van den landbouw denken , want zij hadden geenen
landbouw; en eenige ftammen waren flegts rijk
in veekweekcrij, waarvan zij tienden konden geeven.
Derhalven wierden er in de daad van de meefte bijzondere
perfoonen, het geval van een misdrijf en het
paaschlam uitgezonderd , toen nog geene offers gevorderd
: wanneer God ze nogthans vorderde , zo
waren ze toch llegts toevallige zaaken, en de waar.
neeming zijner zedelijke geboden eene hoofdauk.