kur'ân'da cennet kavramı - gariban tavuk

1.2.14.1. Eski Ahitte Cennet
Yahudilikteki cennet anlayışı, öncelikli olarak Yahudilerin ellerinde bulunan ve
Türkçeye çevrilmiş olan Eski Ahit (Tevrat) esas alınarak incelenecektir. Tevrat’a göre
insan öldüğünde “seol” denen ölüler diyarına gitmektedir. “Seol” aynı zamanda, ölüm
sonrası hayatı ifade etmek için de kullanılmaktadır (Taşpınar, 2003:261).
Burada iyi ve kötü ruhların birlikte aynı yeri paylaştıkları, ifade edilmektedir
(Eyüp, 3/17–19).
Burası yerin derinliklerinde (Kutsal Kitap, 2003, Tevrat-Yasanın Tekrarı, 32/22)
ışığın girmediği karanlık bir mekândır (Eyüp, 10/21,22). Bir defa oraya giren daha geri
çıkamamaktadır (Eyüp, 7/9,10). Girişi ise, kapılarla kapalıdır (Mezmurlar, 9/14).
Tevrat’a göre seolün, ölülerin tamamının ortak bir mekânı olduğu,“biliyorum
beni ölüme, bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin” (Eyüp, 30/23) ifadesiyle
açıklanmaktadır. Aynı zamanda burasının iyilerin mükâfat, kötülerin ise azap yeri
olduğu belirtilmektedir (Harman, 1993:226).
Eski Ahit’te cennet, “Aden bahçesi” anlamında “Gan Eden” tamlamasıyla ifade
edilmektedir (Tekvin, 2/8;4/16). Bunun dışında Talmut ve diğer kaynaklarda da “âhirett
hayatının nimetlerini elde etme” anlamında olan, “Olam Ha-Ba” terkibinin kullanıldığı
belirtilmektedir (Taşpınar, 2003:296).
Yahudilikte insanın bu dünyada yaptığı iyi işlerin karşılığını, hem bu dünyada,
hem de fazlasıyla âhirette alacağı belirtilmektedir (Taşpınar, 2003:294).
Talmut’ta, cennetin bu dünyaya benzemediği, bu dünya hayatında olduğu gibi
cennette yeme, içme, cinsel ilişki vb. bedeni hazların olmadığı belirtilerek, Salihlerin
orada başlarına bir taç takarak ilahi huzurun ihtişamını seyredecekleri ve yiyeceklerinin
bu şekilde manevi olacağı ifade edilmektedir (Taşpınar, 2003:301).
Bundan dolayı âhirette salihlerin melekler gibi olacakları ve âhiret hayatının da
ruhanî bir hayat olacağı belirtilmektedir (Moise Maimonide, 1993:122–123’den naklen,
bkz: Taşpınar, 2003:301). Cennetin, boyut olarak çok geniş olduğu ve yedi ayrı
28