kur'ân'da cennet kavramı - gariban tavuk

(Yunus/10; İbrâhim 14/23) , kısacası hep güzel söz ve hoş bir karşılama ile
karşılanacaklardır. Bu cennete mümin ve muttakî kullar esenlik, dirlik ve güven içinde
girdirileceklerdir (Hicr 15/46).
Sonuç olarak, orada hiçbir belâ ve musibetin olmaması ve oraya girenlerin her
türlü âfet, hastalık, fakirlik, ölüm vb. hoş olmayan durumlardan emin olmalarından ve
cennetin de Allah’ın yurdu olmasından dolayı bu terkip cennete ad olmuştur demek
mümkündür. Cennetin niteliğini ifade etmektedir. Cennet anlamında iki terkibin ard
arda gelmesi Kur’ân’ın eşsiz belâğatine uygun düşmez. Bu nedenle cennetin başlı
başına bir ismi değildir. Ancak İbn Kayyım, bu âyetten yola çıkarak el-hayevân
kelimesinin cennetin isimlerinden bir isim olduğunu ileri sürmektedir (İbn Kayyım,
2004:132).
2.2.13. Dâru’l-Mukâme
Cennetin isimlerinden biri de “dâru’l-mukâme”dir. Bu terkip “dâr” ve
“mukâme” sözcüklerinden oluşmaktadır. Dâr kelimesinin anlamı daha önce
açıklandığından burada sadece “mukâme” sözcüğünün anlamı üzerinde kısaca
durulacaktır.
“Mukâme”, “bir yere yerleşme” anlamındaki “ekâme” fiilinin ism-i mef’ûl
formunun sonuna “ta” eklenmesiyle oluşmuş bir kelimedir. Arap dili morfolojisinde
“mezid fiillerin ism-i zaman, ism-i mekân ve mimli mastarı ism-i meful formunda
gelir” (el-İstirabâzi, 1985:186) kuralından hareketle bu kelime, bazen “ikamet”, bazen
“ikamet edilecek yer”, bazen de “ikâmet süresi” anlamında olabilmektedir (el-
Fîruzâbâdî, 1987:1487) Kelimenin bu manalardan hangisine geldiğini ise cümledeki
kullanımı tayin eder.
“Dâru’l- mukâme” terkibi Kur’ân’da yalnız bir yerde geçmektedir:
ا فِيهَا لُغُوبٌال َّذِي أَحَل َّنَا دَارَ‏ الْمُقَامَةِ‏ مِنْ‏ فَضْلِهِ‏ لَا يَمَس ُّنَا فِيهَا نَصَبٌ‏ وَلَا يَمَس ُّنَ‏
“O (Rab) ki lütfuyla bizi durulacak yurda (dâru’l-mukâmeye) yerleştirdi. Orada bize
ne bir yorgunluk dokunur ve ne de orada bize bir usanç dokunur” (Fâtır 35/35).
84