kur'ân'da cennet kavramı - gariban tavuk

فَخَلَفَ‏ مِن بَعْدِهِمْخَلْفٌ‏ وَرِثُواْ‏ الْكِتَابَ‏ يَأْخُذُونَ‏ عَرَضَ‏ هَذَا الأدْنَى وَيَقُولُونَ‏ سَيُغْفَرُ‏ لَنَا وَإِن يَأْتِهِمْ‏
عَرَضٌ‏ م ُّثْلُهُ‏ يَأْخُذُوهُ‏ أَلَمْ‏ يُؤْخَذْ‏ عَلَيْهِم م ِّيثَاقُ‏ الْكِتَابِ‏ أَن لا َّ يِقُولُواْ‏ عَلَى اللّهِ‏ إِلا َّ الْحَق َّ وَدَرَسُواْ‏ مَا فِيهِ‏
وَالد َّارُ‏ الآخِرَةُ‏ خَيْرٌ‏ ل ِّل َّذِينَ‏ يَت َّقُونَ‏ أَفَلاَ‏ تَعْقِلُونَ‏
“Derken kitabı (Tevrat'ı) miras alan bozuk bir nesil bunların yerini aldı. Bize nasıl
olsa mağfiret edilecek diyerek, şu alçak dünya malını alıyorlar, yine onun gibi bir mal
ve rüşvet gelse onu da alırlar. Allah'a karşı haktan başka bir şey söylemeyeceklerine
dair kendilerinden o kitabın hükmü üzere misak alınmamış mıydı? Ve onun
içindekileri okuyup öğrenmemişler miydi? Oysa âhiret yurdu Allah'tan korkanlar için
daha hayırlıdır. Hâlâ aklınızı başınıza almayacak mısınız?” (Yûsuf 12/109).
O diyarın dünya hayatı ile karşılaştırılması (En’âm 6/32) hep “dâru’l-âhire”
terkibiyle ifade edilmektedir. Bütün bu kullanımlar buranın cennet olduğu ve bu
terkibin de bu cennetin ismi olduğu sonucunu doğurmaktadır.
Yusuf kıssasının bitiminde müşriklerin geçmiş milletlerin başlarına gelen
felaketlerden ders almaları gerektiği belirtilmekte ve Allah’a saygılı (muttakî) olanlar
için “âhiret yurdu”nun daha hayırlı olduğu ifade edilmektedir.
Kur’ân-ı Kerim’de bu yurdun müminler tarafından arzu edilen bir yurt olduğu
vurgulanarak (Kasas 28/77), âhiret yurduna bozgunculuk yapmayan, büyüklük
taslamayan, âhlaki erdeme sahip olan, güzel davranan, muhsin ve muttakî kişilerin
girecekleri ifade edilmektedir (Kasas 28/77-83; Ahzâb /29).
Bunların dışında “dâru’l-âhire”nin mâhiyetine dair bir içerikten söz
edilmemektedir. Sonuç olarak “dâru’l-âhire”, müfessirlerin ekserisinin de açıkladıkları
gibi cennet anlamına gelmekte olup, cennetin isimlerinden biridir.
2.2.15. Cennetin Diğer İsimleri
Cennet, ele aldığımız bu isimlerin dışında, dârul-muttekîn (Nahl/30.), âkibetü’ddâr
(En’am 6/135; Kasas 28/37) ukbetu’d-dâr (Ra’d 13/22,24,42) terkipleri ile gurfe
(Furkân 25/75; Ankebût 29/58; Sebe 34/27; Zümer 39/20.), fevz (Nebe 78/31), rahmet
(Enbiyâ 21/75,86; Neml 27/19; Feth 48/25; İnsân 76/31.), rızık (Enfâl 8/4,74; Hacc
22/50; Sebe 34/4), ecir (Âl-i İmrân 3/172,179; Mâide 5/9; Hûd 11/11; Fâtır 35/7)
kelimeleriyle de nitelendirilmiştir.
88