kur'ân'da cennet kavramı - gariban tavuk

وَقُلْنَا يَا آدَمُ‏ اسْكُنْ‏ أَنتَ‏ وَزَوْجُكَ‏ الْجَن َّةَ‏ وَآُلاَ‏ مِنْهَا رَغَداً‏ حَيْثُ‏ شِئْتُمَا وَلاَ‏ تَقْرَبَا هَذِهِ‏ الش َّجَرَةَ‏ فَتَكُونَا مِنَ‏
الْظ َّالِمِينَ‏
“Biz, ‘Ey Âdem! Sen eşin ile birlikte cennete yerleş; orada ikiniz de dilediğiniz gibi
bol bol yeyin. Ama şu ağaca asla yaklaşmayın ki kendilerine yazık edenlerden
olmayasınız!’ demiştik” (Bakara 2/35).
وَيَا آدَمُ‏ اسْكُنْ‏ أَنتَ‏ وَزَوْجُكَ‏ الْجَن َّةَ‏ فَكُلاَ‏ مِنْ‏ حَيْثُ‏ شِئْتُمَا وَلاَ‏ تَقْرَبَا هَذِهِ‏ الش َّجَرَةَ‏ فَتَكُونَا مِنَ‏ الظ َّالِمِينَ""‏
“Ey Âdem! Sen, eşin ile birlikte cennete yerleş; orada ikiniz de dilediğiniz gibi bol
bol yiyin. Ama şu ağaca asla yaklaşmayın ki kendilerine yazık edenlerden
olmayasınız!” (A’râf 7/19).
فَقُلْنَا يَا آدَمُ‏ إِن َّ هَذَا عَدُو ٌّ ل َّكَ‏ وَلِزَوْجِكَ‏ فَلَا يُخْرِجَن َّكُمَا مِنَ‏ الْجَن َّةِ‏ فَتَشْقَى
“Biz (ona): Ey Âdem! Bu hem senin hem de eşin için bir düşmandır. O halde, o,
sakın sizi cennetten çıkarmasın; yoksa mutsuz olursunuz” (Tâhâ 20/117)
Yukarıdaki âyetlerden anlaşıldığına göre, Hz. Âdem ve eşi “cennet” olarak
isimlendirilen bir mekânda oturmuşlar, orada canlarının çektiği her meyveden yiyerek
bir hayat sürmüşler ve Allah’ın nimetlerinden diledikleri gibi yararlanmışlardır. Ancak,
insanlığın atasının ve dolayısıyla insanoğlunun kendi benliği ve şeytan ile mücadele ve
imtihan süreci de burada başlamıştır. Şeytan, Âdem ile Havva’yı aldatıp, Allah’ın onlar
için koymuş olduğu yasağın ihlal edilmesi hususunda ilk mücadelesinde başarılı olmuş
ve onların cennetten çıkarılmasını sağlamıştır:
فَوَسْوَسَ‏ لَهُمَا الش َّيْطَانُ‏ لِيُبْدِيَ‏ لَهُمَا مَا وُورِيَ‏ عَنْهُمَا مِن سَوْءَاتِهِمَا وَقَالَ‏ مَا نَهَاآُمَا رَب ُّكُمَا عَنْ‏ هَذِهِ‏
الش َّجَرَةِ‏ إِلا َّ أَن تَكُونَا مَلَكَيْنِ‏ أَوْ‏ تَكُونَا مِنَ‏ الْخَالِدِينَ‏
“Rabbiniz o ağaca yaklaşmanızı sırf ikiniz melek ya da ebedi kalıcılardan
olmayasınız diye men etti” (A’râf 7/20).
Âyette sanki Hz. Âdem’in melek olmak veya ebedilik arzusunda olduğu ve
bunu da şeytanın bildiği, dolayısıyla onların bu zafiyetlerinden yararlanarak aldattığı
vurgulanmaktadır. Demek ki insanın ölümden hoşlanmaması, ölümü arzulamaması ve
sürekli ölümsüzlük için çabalamasının temeli buraya dayanmaktadır. Hz. Âdem ile
Havva yapmış oldukları bu olumsuz davranış dolayısıyla Allah’tan af dilemişlerdir.
Fakat yüce yaratıcı onlara birbirlerine düşman olarak yeryüzüne inmelerini ve orada
40