kur'ân'da cennet kavramı - gariban tavuk

إِن َّ ال َّذِينَ‏ سَبَقَتْ‏ لَهُم م ِّن َّا الْحُسْنَى أُوْلَئِكَ‏ عَنْهَا مُبْعَدُونَ‏ لَا يَسْمَعُونَ‏ حَسِيسَهَا وَهُمْ‏ فِي مَا اشْتَهَتْ‏ أَنفُسُهُمْ‏
خَالِدُونَ‏ لَا يَحْزُنُهُمُ‏ الْفَزَعُ‏ الْأَآْبَرُ‏ وَتَتَلَق َّاهُمُ‏ الْمَلَائِكَ‏ ةُ‏ هَذَا يَوْمُكُمُ‏ ال َّذِي آُنتُمْ‏ تُوعَدُونَ‏
“Şüphesiz katımızdan kendileri için güzel şeyler takdir edilmiş olanlar, işte oradan
(cehennemden) uzak tutulanlardır. Bunlar onun (cehennemin) uğultusunu bile
duymazlar. Canlarının istediği şeyler içinde temelli kalırlar. O en büyük korku
bunları üzmez; kendilerini melekler: «Size söz verilen gün işte bugündür» diye
karşılarlar” (Enbiyâ 21/101-103).
Yine Kur’ân’a göre bu cennet, inanıp din uğruna gayret edenlere söz verilmiş
olup (Nisa 4/95; Hadîd 57/10), oraya Rablerinin çağrılarına icabet edenler konulacak
(Ra’d/18), inanıp iyi işler yapanlara bu cennet ödül olarak verilecek(Kehf 18/88), güzel
davrananlar oraya gireceklerdir (Yûnus 10/26; Necm 53/31). Sonuç olarak, “el-hüsnâ”
sözcüğünün yukarıdaki değerlendirmelerin ışığında bazı âyetlerde cennet anlamında ve
ona işaret eden bir isim olduğunu söyleyebiliriz.
2.2.5. Cennetü’n-Naîm
Naîm, “İnsana mutluluk veren maddî ve manevî tüm güzellikler, bol nimet”
demektir. Buna göre Cennetü’n-Naîm, “Mutluluklarla, mutluluk veren her türlü şeyle
dolu bahçe” anlamına gelir. “Naîm” cenneti Kur’ân-ı Kerim'de on bir ayrı yerde
tekrarlanmaktadır. Bunların ikisinde “cennetü naîm” (Vâkı’a 56/89; Meâric 70/38),
birinde “cennetü’n-naîm” (Suarâ 26/85), sekiz yerde ise “cennâtü'n-naîm” (Mâide 5/65;
Yûnus 10/9; Hacc 22/56; Lokman 31/8; Saffât 37/43; Tûr 52/17; Vâkı’a 56/12; Kalem
68/34) şeklinde cennet kelimesiyle birlikte tamlama olarak, iki yerde de tek başına
“naîm” biçiminde geçmektedir (İnfitar 82/13; Mutaffifiyn 83/22).
“Naîm” kelimesi “bolluk, saadet, mutluluk, refah, huzur, mutlu bir hayat”
anlamına gelen nimet kelimesinden daha kapsamlı bir içeriğe sahiptir (el-Fîruzâbâdî,
1987:1500-1501). Naîm, insana mutluluk veren maddî ve manevî bütün güzellikleri
ifade etmektedir. Buna göre cennâtu’n-naîm, ‘mutluluklarla dolu cennetler’ manasına
gelir. Nâim kelimesinin bir âyette cehennemin isimlerinden olan ‘cahîm’in mukabilinde
kullanılması (İnfitâr 82/13) diğer bir âyette de cennetle ilgili tasvirin baş tarafında tek
başına yer alması (Mutaffifîn 83/22) onun cennet isimlerinden biri gibi kabul
edilebileceğini göstermektedir (Topaloğlu, 1993b:VII,376).
72