kur'ân'da cennet kavramı - gariban tavuk

olduğunu söyleyenler için bu durum, onun şu an mevcut bulunduğuna delil
gösterilmiştir. Ancak şunu belirtelim ki, söz konusu cennetin, Hz. Âdem ve eşinin ilk
hayat serüvenlerinin anlatıldığı Kur’ân pasajlarında zikredilişi, onun keyfiyeti ile ilgili
bilgi verme amacına yönelik değildir. Bu cennetin dünyadaki bir bahçe mi yoksa
âhiretteki cennet mi olduğunun tespit edilmesinin, ilgili âyetlerin taşıdığı mesaja
sağlayacağı pratik bir katkı da bulunmamaktadır.
2.1.4. Kur’ân-ı Kerim Ekseninde Cennetin Varlığı Meselesi
Cennetin varlığı meselesi gaybi bir konu ve eskatolojik bir olgu olduğu için,
duyu organlarıyla idrâk edilebilecek, araştırma ve deneyler sonucu ortaya konulabilen
bir mesele değildir. Fizik ötesi âleme ait bir olgunun yaşanılan fiziki şartlar ile ortaya
konulması imkânsızdır. Dolayısıyla onun varlığının ancak ilahi bilgi yani vahyin
verileriyle ele alınması gerekir. Bu nedenle bu konuda ilk başvurulacak kaynak,
Kur’ân-ı Kerim’dir.
2.1.4.1. Kur’ân-ı Kerim’deki Âyetler Ekseninde Cennetin Varlığı Meselesi
Kur’ân daha önce de sayısını verdiğimiz pek çok âyette, cennetten söz
etmektedir. Varlığı olmayan bir şeyden bu derece söz edilemeyeceğine göre, cennetin
mevcudiyeti hususunda hiçbir tereddüt yoktur. Kuran’da geçen âyetlerden anladığımız
kadarıyla âhirette cennetin varlığı kesindir. Bu konuda hiçbir şüphe yoktur. Ancak
cennetin şu an var olup olmadığı hususu veya başka bir ifadeyle “kıyamet öncesi”
varlığı hususu tartışmalıdır. Her şeyden önce bu husus gaybi bir konu olduğu için inanç
sahasına girmektedir, dolayısıyla şu an varlığına inanan insanlar için cennet vardır.
Yine diğer bir takım insanlara göre ise cennet haktır fakat kıyamet öncesi
yaratılmamış ancak kıyamet sonrası hesaplaşma neticesinde yaratılacaktır. Cennetin şu
an bütün nimetleriyle hazırlanmış biçimde mevcut olduğu görüşünü savunanlar
tarafından ilk olarak, Necm suresinde geçen;
وَلَقَدْ‏ رَآهُ‏ نَزْلَةً‏ أُخْرَى عِندَ‏ سِدْرَةِ‏ الْمُنْتَهَى
“Sidretül Müntehada ki Cennetü’l Me’va onun yanındadır” (Necm 53/14-15)
44