harun3007@gmail.com Kitabin OrîjInal Adi YayinHaklari ... - Kitabxana

Olivetti düşünceli bir tavırla başım salladı ama uzun süre bir şey söylemedi. Parmağını
torpidoda ileri geri gezdirerek, tozun üstünde bir çizgi yaptı. Yan aynadan Langdon'ı
incelerken, Langdon kendini ölçülüp biçi-liyormuş gibi hissetti. Olivetti sonunda muhafıza
döndü. Sesi hevessiz çıkıyordu. "Farklı yönlerden yaklaşılmasını istiyorum. Arabalar Rotunda
Meydanı, Via degli Orfani, Piazza Sant'Ignacio ve Sant'Eustachio'ya ayrılacak. İki bloktan
fazla yaklaşmayın. Park ettikten sonra hazır olup emirlerimi bekleyin. Üç dakika."
"Peki efendim." Asker arabasına döndü.
Langdon, Vittoria'ya, etkilendiğini ifade ederek başını indirip kaldırdı. Vittoria, ona
gülümseyince Langdon aralarında beklenmedik bir bağ kurulduğunu hissetti... ikisi arasında
bir çekim alanı oluşmuştu.
Komutan arkasını dönüp gözlerini Langdon'a dikti. "Bay Langdon yüzünüze gözünüze
bulaştırmazsanız iyi olur."
Langdon endişeyle gülümsedi. O nasıl olacaksa
241 F:16
Dan Brovvn
t
57
CERN Direktörü Maximilian Kohler, bronşlarını ve akciğerlerinde-ki kılcal damarları açan
kromolin ve lökotrinin vücuduna yaydığı serinlikle uyandı. Nefes alışı yeniden normale
dönmüştü. CERN revirindeki özel bir odada yatıyor, tekerlekli iskemlesi yatağının yanında
duruyordu.
Elleriyle, ona giydirdikleri hastane önlüğünü yokladı. Giysileri, yatağın yanındaki
sandalyenin üstünde katlı duruyordu. Bir hemşirenin dışarıda odalara sırayla girip çıktığını
duyabiliyordu. Uzun bir süre yattığı yerden dinledi. Sonra, mümkün olduğunca sessiz biçimde
kendini yatağın kenarına çekerek, kıyafetlerine uzandı. Güçsüz bacaklarının üstünde zorlukla
durarak giyindi. Sonra vücudunu tekerlekli iskemlesine sürükledi.
Öksürüğünü bastırarak kapıya doğru sürdü. Motoru çalıştırmadan iskemleyi elle ilerletiyordu.
Kapıya vardığında dışarıya göz attı. Koridor boştu.
Maximilian Kohler sessizce revirden sıvıştı.
242
Melekler ve Şeytanlar
"Yedi yüz kırk altı, otuz... tamam." Olivetti telsizle konuşurken bile sesi fısıltıyı aşmıyordu.
Langdon artık, Pantheon'dan üç blok ötedeki Piazza de la Concor-de'de bekleyen Alfa
Romeo'nun arka koltuğunda, Harris tüvit ceketinin içinde terlediğini hissediyordu. Yanında
oturan Vittoria, tüm dikkatini son emirlerini veren Olivetti'ye yöneltmişti.
Komutan, "Sekizli gruplar halinde düzen alın," dedi. "Girişin etrafı kuşatılacak. Hedef sizi
görünce tanıyabilir, bu yüzden görünmeyeceksiniz. Öldürmeyecek şekilde güç kullanın.
Çatıyı nişan alacak birine ihtiyacımız olacak. Hedef öncelikli. Rehin ikincil."
Olivetti'nin adamlarına kardinalin gözden çıkarılabileceğini söylemesiyle tüyleri ürperen
Langdon, Tanrım, diye düşündü. Rehine ikincil.
'Tekrar ediyorum. Öldürmek yok. Hedef bize canlı lazım. Dağılın." Olivetti telsizini kapattı.
Vittoria neredeyse öfkeli bir ifadeyle, şaşkınlık içinde bakıyordu. "Komutan, kimse içeri
girmiyor mu"
Olivetti döndü. "İçeri mi"
"Pantheon'dan içeri! Olayın yaşanacağı yere"
Taşlaşmış gözlerle, "Attento," dedi Olivetti. "Adamlarım içeri girerse görünüşlerinden
tanınabilirler. Arkadaşınız az önce beni, bunun hedefi yakalamaktaki tek şansımız olabileceği
konusunda uyardı. Adamlarımı içeri göndererek, kimseyi ürkütmeye niyetim yok."
243
Dan Brown