harun3007@gmail.com Kitabin OrîjInal Adi YayinHaklari ... - Kitabxana

Langdon odanın diğer ucunda duran Komutan Olivettiyi incelerken, onun gerçekten de tüm
ülkenin silahlı kuvvetlerinin başkomutanı olduğunu anladı. Vittoria ile Langdon gözlerinin
önündeki faaliyeti seyre-
144
Melekler ve Şeytanlar
ek beklediler. Rengârenk giysiler içindeki muhafızlar telaşla birbirle-. italyanca buyruklar
yağdırıyorlardı.
İçlerinden biri telefona, "Continua cercando,"C) diye bağırdı.
Bir diğeri, "Probasti il museo"v"> diye sordu.
Güvenlik merkezinin ciddi bir arama havası içinde olduğunu anlamak için Langdon'ın
kusursuz İtalyanca bilmesine gerek yoktu. Bu, iyi haberdi. Kötü haber, karşımaddeyi henüz
bulamamış olmalarıydı.
Langdon, Vittoria'ya, "İyi misin" diye sordu.
Vittoria yorgun bir gülümsemeyle omuzlarını silkti.
Komutan sonunda telefonu kapatıp yanlarına doğru yaklaşmaya başladığında, attığı her
adımda biraz daha büyüyordu. Langdon da uzun bir adamdı ve insanlara bakmak için başını
kaldırmaya alışkın değildi ama Komutan Olivetti bunu gerektiriyordu. Langdon, komutanın
dinç ve çelik gibi yüzüyle metanetli bir adam olduğunu hemen sezinledi. Koyu saçlarına asker
tıraşı yapılmıştı, gözleri ise sadece yıllar süren eğitimin verebileceği türden bir azimle
parlıyordu. Kendinden emin adımlarla ilerliyordu. Kulağının arkasına gizlenmiş küçük
kulaklık onu İsviçreli Muha-fız'dan çok ABD Gizli Servis çalışanı gibi gösteriyordu.
Komutan onları aksanlı İngilizcesiyle selamladı. Sesi, onun kadar iri bir adam için şaşırtıcı
derecede inceydi, neredeyse fısıltıyla konuşuyordu. Yine de katı, askeri bir etkisi vardı. "İyi
günler," dedi. "Ben Komutan Oli-vetti'yim; İsviçreli Muhafızlar'ın Comandante Principale'si.
Direktörünüzü arayan bendim."
Vittoria başını kaldırıp baktı. "Bizimle görüştüğünüz için teşekkür ederiz."
Komutan cevap vermedi. Onlara takip etmelerini işaret ettikten sonra, bir dizi elektronik
cihazların arasından geçirerek, odanın yan duvarındaki bir kapıya götürdü. Kapıyı onlar için
tutarak, "İçeri girin," dedi.
Langdon ile Vittoria kapıdan geçince kendilerini, şehrin siyah-beyaz bOrüntülerini veren
video monitörleriyle dolu, karanlık bir kontrol odamda buldular. Genç bir muhafız dikkatle
görüntüleri izliyordu.
Aramaya devam edin. Acaba müzede mi
145 F: 10
Dan Brown
Olivetti, "Fuori,"(-) dedi.
I
Muhafız toparlanarak odadan çıktı. 1
Olivetti ekranlardan birinin yanma giderek, eliyle işaret etti. Sonj misafirlerine döndü. "Bu
görüntü, Vatikan Şehri'nde bir yerde saklanaj kablosuz kameradan geliyor. Bir açıklama
istiyorum."
J
Langdon ile Vittoria ekrana bakınca, aynı anda solukları kesildi. Göl rüntü çok belirgindi.
Şüpheye lüzum yoktu. Bu, CERN'in karşımadde hx\ tuşuydu. İçindeyse, parlak metalik bir
damla boşlukta asılı duruyor, LED dijital saatin yanıp sönen ışığıyla aydınlanıyordu. Kutunun
etrafı, sanki karşımadde bir dolaba ya da karanlık odaya yerleştirilmiş gibi tamamıyla
karanlıktı. Monitörün üst kısmında görüntünün üstüne bindirilen metin yazıyordu: canli
bağlanti-kamera #86.
Vittoria kutunun üstünde yanıp sönen göstergedeki zamana baktı. Gergin bir ifadeyle
Langdon'a, "Altı saatten az kalmış," diye fısıldadı.
Langdon saatine baktı. "O zaman geriye kalan zaman..." Sustu, boğazına bir yumruk
düğümlenmişti.