harun3007@gmail.com Kitabin OrîjInal Adi YayinHaklari ... - Kitabxana

Langdon yukarı çıkmadan önce, bir silaha, herhangi bir silaha ihtiya-cl olduğunu biliyordu.
Hücrelerden birinin yanında, yaklaşık bir metrelik t,jr demir parmaklık parçası buldu. Sivri ve
parçalanmış bir ucu vardı, gereğinden fazla ağır olmasına rağmen, bulabildiğinin en iyisi
buydu. Şaşırtma unsuruyla Haşhaşin'in yarasının birleşerek, kendisine avantaj sağlamasını
diledi. Her şeyden önce, çok geç kalmamış olmayı diliyordu.
Merdivenin döner basamakları aşınmıştı ve oldukça dik çıkıyordu. Langdon gelen sesleri
dinleyerek yukarı çıktı. O tırmanırken, hapishane arafından gelen ışık azaldı. Bir elini
duvardan ayırmadan, kör karanlıkta ilerledi. Daha yukarı. Langdon karanlığın içinde, cennet
hayalini diğer bilim ve din adamlarıyla paylaşma hevesiyle Galileo'nun hayaletinin bu
merdivenlerden çıktığını hissetti.
Langdon sığmağın mekânıyla ilgili hâlâ bir tür şok geçiriyordu. Illu-minati toplantı salonu,
Vatikan'a ait bir binanın içindeydi. Vatikan muhafızları bodrum katlarım ve tanınmış bilim
adamlarının evlerini ararken, hiç şüphesiz Illuminati burada toplanıyordu... Vatikan'ın
burnunun dibinde. Aniden çok mantıklı geldi. Buradaki yeniliklerin başmimarı olan
Bernini'nin, bu yapıya girmek için sınırsız izni olmalıydı... hiç soru sorulmadan binayı kendi
istediği şekilde biçimlendirmişti. Acaba Bernini kaç gizli giriş eklemişti Yolu gösteren kaç
manidar süsleme yapmıştı Aydınlanma Kilisesi. Langdon yaklaştığını biliyordu. Merdivenler
daralmaya başlayınca Langdon geçilin üstüne geldiğini hissetti. Tarihin gölgeleri karanlıkta
fısıldarken, o ilerlemeye devam etti. Önündeki yatay ışığı gördüğünde, meşale ateşinin
karşıdaki kapının alandan süzüldüğü bir sahanlığa yaklaştığını anlamıştı. Sessizce ilerledi.
Langdon o anda şatonun neresinde bulunduğunu bilmiyordu, ama zirveye ulaşacak kadar yol
tırmandığının bilincindeydi. Şatonun tepesindeki dev meleği gözünde canlandırarak, başının
tam üstünde olması geçtiğini düşündü.
Elindeki çubuğu sıkarken, beni koru melek diye düşündü. Sonra
Usulca kapıya uzandı.
439
Dan Brown
Kanepede yatan Vittoria'nın kollan ağrıyordu. Uyanıp da elit, arkadan bağlandığını ilk fark
ettiğinde, ipleri gevşetip kurtulabilec t sanmıştı. Ama vakit bulamamıştı. Canavar geri
dönmüştü. Şimdi g-ve girdiği savaşlardan aldığı yara izleriyle dolu güçlü göğsünü gererek t
peşinde duruyordu. Vücuduna bakan gözleri iki siyah delik gibi gön-;-,, yordu. Vittoria, onun
az sonra gerçekleştireceği arzularını hayal etti;.;n sezebiliyordu. Haşhaşin onunla alay
edercesine yavaşça kemerini çozUr yere bıraktı.
Vittoria tiksintiyle karışık bir korku hissetti. Gözlerini kapattı. I ^. rar açtığında, Haşhaşin'in
sustalı bir bıçak çıkardığını gördü. Vittori;,"!ljn yüzünün tam önünde bıçağı açtı.
Vittoria çeliğe vuran kendi dehşet dolu yansımasını gördü.
Haşhaşin bıçağı ters çevirerek, sırt kısmını Vittoria'nın göbeğir.Jı gezdirdi. Buz gibi metal onu
ürpertti. Aşağılayıcı bir bakışla bıçağı sonun belinden aşağı kaydırdı. Vittoria nefes aldı. İleri
geri, yavaşça.. . daha aşağı tehlikeli biçimde hareket ediyordu. Sonra öne eğilerek, s.
nefesiyle kulağına fısıldadı.
"Bu bıçak babanın gözünü oydu."
Vittoria o an onu öldürecek güce sahip olduğunu biliyordu.
Haşhaşin bıçağı yeniden çevirerek, haki renkteki şortu yukarı doğru kesmeye başladı. Birden
başını kaldırıp durdu. Odada biri vardı.
Kapı aralığından derin bir ses, "Uzak dur ondan," diye gürledi.
Vittoria konuşan kişiyi göremiyordu, ama sesini tanımıştı. Robert! 0 yaşıyor!
Haşhaşin hayalet görmüş gibi bakıyordu. "Bay Langdon, koruyum bir meleğiniz olmalı."
440
Melekler ve Şeytanlar
108