harun3007@gmail.com Kitabin OrîjInal Adi YayinHaklari ... - Kitabxana

Biraz önce gözlerimle şahit olduğum şeyi kabul edemeyecek kadar modern miyim Bu bir
mucizeydi, öyle değil mi Evet! Tanrı, Camerlen-go'nun kulağına fısıldadığı birkaç
kelimeyle, araya girmiş ve kiliseyi kurtarmıştı. Buna inanmak neden bu kadar zordu Eğer
Tanrı hiçbir şey yapmasaydı, Tanrı hakkında neler söylenirdi Tann'nın umursamadığı Bunu
durduramayacak kadar güçsüz olduğu Bir mucize, mümkün olan tek yanıttı!
Mortati hayret içinde diz çökerek, Camerlengo'nun ruhu için dua etti. Bu yaşlı adamın
gözlerini tartışılmaz inancın mucizelerine açan genç hazine vekiline şükranlarını sundu.
Ama, Mortati, inancının nereye kadar sınanmak üzere olduğunu asla tahmin edemezdi...
508
Melekler ve Şeytanlar
St. Pietro Meydanı'nm sessizliği, önce bir uğultuyla bozuldu. Uğultu, mlflldanmaya dönüştü.
Sonra, aniden bir gürültüye. Bir anda, kalabahk ı,6p birlikte bağırmaya başladı.
"Bakın! Bakın!"
Mortati gözlerini açtı ve kalabalığa döndü. Herkes, arkasındaki St. Pietro Bazilikası'nın önünü
işaret ediyordu. Yüzleri bembeyazdı. Bazıları dizleri üzerine çöktü. Bazıları bayıldı. Bazıları
kontrol edilmez hıçkırıklara boğuldu.
"Bakın! Bakın!"
Mortati şaşırmış bir halde, uzanmış elleri takip ederek, arkasını döndü. Bazilikanın en üst
katım, kalabalığa bakan İsa ve havarilerinin çok büyük heykellerinin bulunduğu çatıdaki
terası işaret ediyorlardı.
Orada, İsa'nın sağında, kolları dünyaya uzanmış... Camerlengo Car-lo Ventresca duruyordu.
f W
509
Dan Brown
125
Robert Langdon artık düşmüyordu.
Terör sona ermişti. Acı duymuyordu. Hatta rüzgâr bile uğuldamıyor-du. Sadece, sanki sahilde
huzurla yatıyormuş gibi, suyun yatıştırıcı şırıltı sesi duyuluyordu.
Langdon farkındalık seviyesinde yaşadığı çelişkiyle, bunun ölüm olduğunu sezinledi. Ona
büsbütün sahip olan uyuşukluğun kendini almasına izin verdi. Bu hissin, gideceği yere kadar
kendisini de beraberinde götürmesine izin verdi. Duyduğu acı ve korku geçmişti, hiçbir
suretle yeniden aynını yaşamak istemiyordu. Aklında kalan son hatıra, cehenneme yakışacak
türdendi.
Al beni. Lütfen...
Ama ona huzur veren şırıltı, aynı zamanda onu hayata geri çekiyordu. Onu bir rüyadan
uyandırmaya çalışıyordu. Hayır! Bırak beni! Uyanmak istemiyordu. Yaşadığı saadetin
etrafında şeytanların toplandığını, sevincini parçalamak için yumrukladıklarını hissetti.
Bulanık şekiller etrafında dönüyordu. Sesler bağrıştı. Rüzgâr esti. Hayır, lütfen! Mücadele
ettikçe, daha da fazla öfkeleniyordu.
Sonra, huysuz bir şekilde, yeniden yaşamaya başladı...
510
Melekler ve Şeytanlar
Helikopter baş döndürücü bir yükselişe geçmişti. Langdon içeride kapana kısılmıştı. Açık
kapının ötesindeki Roma ışıkları, her geçen saniye biraz daha uzaklaşıyordu. Yaşama
içgüdüsü ona kutudan hemen kurtulmasını söylüyordu. Langdon kutunun yarım mil
düşmesinin yirmi saniyeden daha az süreceğini biliyordu. Ama insanlarla dolu bir şehre
düşecekti.
Daha yukarı! Daha yukarı!
Langdon şimdi ne kadar yukarıda olduklarını düşündü. Küçük pervaneli uçakların yaklaşık
dört millik irtifa kazanabildiklerini biliyordu. Helikopter şu anda bunun büyük bir kısmını kat