harun3007@gmail.com Kitabin OrîjInal Adi YayinHaklari ... - Kitabxana

Baş dönmesiyle güçlükle mücadele ederken ayaklarını arkasında! duvara yerleştirdi,
kollarıyla göğsünü kitap rafına dayadı ve itti. Hicl şey olmadı.
Bir yandan nefes almaya çalışırken, aynı pozisyona geldi ve bacakla rını gererek tekrar
denedi. Çok az da olsa, kitap rafı kıpırdamıştı. Bir kj daha deneyince raf, bir iki santim kadar
ileri geri gitti. Langdon hareke! ten faydalanarak, oksijensiz gibi gelen bir nefes daha alıp
yeniden uğraş. ti. Kitap rafı daha ileri sallandı.
Kendi kendine salıncak gibi, dedi. Ritmi koru. Biraz daha, Langdon her itişte bacaklarını
gererek rafı sallamaya devam etti. Artık dört başlı kasları yanmaya başlamıştı, ama o acıya
aldırmadı. Saatin sarkacı işliyordu. Üç kez daha iteceksin, diyerek kendini motive itti. Sadece
iki kez daha itmesi gerekti.
Havada bir an asılı kaldı. Sonra, raflardan dökülen kitapların gü tüsüyle Langdon ve kitaplık
ileri doğru düştü.
Kitaplık zemine çarpmadan diğer kitaplığın üstüne kapaklanman. Langdon ağırlığını ileri
vererek, diğer kitaplığı da düşürmeye çalıştı. Kısa bir süre hiç kıpırtı olmayınca paniğe
kapıldı, ama sonra, ağırlığın altında çatırdayan ikinci kitaplık da devrilmeye başladı. Langdon
yeniden düşüyordu.
Kitaplıklar dev dominolar gibi birbiri ardına devriliyordu. Metal meta-la çarpıyor, kitaplar
etrafa saçılıyordu. Kitaplık olduğu yerde matkap git» zıplarken, Langdon bastırmaya devam
etti. İçeride toplam kaç kitaplık olduğunu düşündü. Ağırlıklarını düşündü. Arka duvarın camı
kalındı...
Langdon beklediğini duyduğunda -farklı bir çarpışma sesi- üstünde
durduğu kitaplık neredeyse yatay konumdaydı. Ses uzaktan gelmişti. Ka'
sanın sonundan. Metalin cama çarpma sesi. Etrafındaki kasa sallanınca-
-diğerlerinin ağırlığının bindiği son kitaplığın cama çarptığını anladı. Amj
bunun ardından gelen sesi duymayı hiç istememişti.
Sessizlik.
Camın kırılma sesi duyulmuyordu. Sadece şimdi üstüne çullanan K taphkların ağırlığına karşı
koyan duvardan gelen bir yankı vardı. Göz>er
356
Melekler ve Şeytanlar
¦ ^caman açmış kitapların üstünde yatıyordu. Uzaklarda bir yerden bir tırdama sesj geldi.
Dinlemek için nefesini tutacaktı ama hiç nefesi kalmarfflŞ"-
Bir saniye. İki...
Sonra, şuursuzluğun eşiğindeyken uzaktan gelen bir esneme sesi duydu... Çatlaklar camı
örümcek ağı gibi sarıyordu. Birden, cam top gibi patladı. Langdon'ın altındaki kitaplık yere
tamamen çökmüştü. Cam kırıkları çölde yağan yağmur gibi karanlıkta yere, düşüyordu. Hava
büyük bir tıslama sesiyle içeri doldu.
Otuz saniye sonra, Vatikan Yeraltı Mezar Odaları'nda, telsizin elektronik cızırtısı sessizliği
bozarken Vittoria bir cesedin önünde duruyordu. Telsizden gelen ses nefessiz kalmış gibiydi.
"Ben Robert Langdon! Beni duyan var mı"
Vittoria başını kaldırıp baktı. Robert! Onun yanında olmasını ne kadar istediğine
inanamıyordu.
Muhafızlar şaşkınlık içinde birbirlerine baktılar. İçlerinden biri telsizi kemerinden çıkardı.
"Bay Langdon Üçüncü kanaldasınız. Komutan birinci kanalda sizden haber bekliyor."
"Birinci kanalda olduğunu biliyorum lanet olası! Onunla konuşmak istemiyorum.
Camerlengo'yla konuşmak istiyorum. Şimdi! Biri bana onu bulsun."
Langdon, Gizli Arşivler'in karanlığında kırık camların ortasında durmuş, nefes almaya
çalışıyordu. Sol elindeki sıcak sıvıyı hissettiğinde kana-dlğını anladı. Camerlengo'nun sesi
birden çıkınca Langdon irkildi.