harun3007@gmail.com Kitabin OrîjInal Adi YayinHaklari ... - Kitabxana

onaylıyor gibi konuşmuştu... içindeki sanat eserleri bir yana, dünyanın en büyük mimari
başarılarından birinin.
Ama dışarıdaki insanlar... tek yolu bu.
İnsanları kurtarmanın tek yolunun kiliseyi yok etmek olması, acımasız bir ironiydi. Langdon
Illuminati'nin simgebilim tutkunu olduğunu anlamıştı.
Tünelin dibinden soğuk ve nemli bir hava yükseliyordu. Burada bir yerde kutsal Necropolis
vardı... Aziz Petrus ile sayısız ilk Hıristiyan'ın gömüldüğü yer. Langdon içinin ürperdiğini
hissederken, intihar etmediğim umuyordu.
Birden Camerlengo'nun lambası durdu. Langdon hızla ona yaklaştı.
Merdivenlerin sonu, aniden gölgeler arasından kendini göstermişti-Merdivenlerin bittiği yeri,
üç kafatası kabartmalı dökme demir bir kap' kapatıyordu. Camerlengo orada durmuş, kapıyı
çekip açmaya çalışıyordu. Langdon atılarak kapıyı itti ve Camerlengo'nun yolunu kesti.
Diğerleri merdivenlerden gümbürtülerle aşağı indiler. Herkes BBC kamerasının
490
Melekler ve Şeytanlar
sığında hortlak gibi görünüyordu... özellikle de, her adımda biraz daha tükenen Glick.
Chartrand, Langdon'ı yakaladı. "Bırak Camerlengo geçsin!"
Vittoria yukarıdan nefes nefese, "Hayır," diye seslendi. "Şimdi burayı boşaltmalıyız!
Karşımaddeyi buradan çıkartamazsmız! Yukarı çıkartırsanız, herkes ölürF'
Camerlengo'nun sesi son derece sakindi. "Hepimiz... hepimiz güvenmeliyiz. Çok az vaktimiz
kaldı."
Vittoria, "Anlamıyorsunuz," dedi. "Yer seviyesinde yaşanacak bir patlama, buradakinden çok
daha kötü olacaktır!"
Camerlengo zekâ fışkıran gözleriyle ona baktı. "Yer seviyesinde patlama olacağını kim
söyledi"
Vittoria bakakalmıştı. "Onu burada mı bırakıyorsunuz"
Camerlengo etkileyici bir katiyetle konuştu. "Bu gece başka ölüm olmayacak."
"Peder, ama..."
"Lütfen... biraz iman." Camerlengo zorlayıcı bir dinginlikle konuşuyordu. "Kimsenin bana
eşlik etmesini istemiyorum. Hepiniz gitmekte serbestsiniz. Tek istediğim Tann'nın emrine
müdahale etmemeniz. Bırakın benden isteneni yapayım." Camerlengo'nun bakışlarındaki
şiddet artmıştı. "Bu kiliseyi kurtarmak benim görevim. Ve bunu yapabilirim. Hayatım üzerine
yemin ederim."
Bunun ardından gelen sessizlik, gök gürültüsü de olabilirdi.
491
Dan Brown
120
;' I' Yirmi üç elli bir. !
Necropolis aslında Ölüler Şehri demekti.
Bu yer hakkında okuduğu hiçbir şey, Robert Langdon'ı kendi gözleriyle görmeye
hazırlayamazdı. Devasa yeraltı mahzeni, mağara zeminindeki minik evler gibi mozolelerle
doluydu. Hava ölü kokuyordu. Çoğu mermer kaplama kırık tuğlalardan oluşan, çürümeye yüz
tutmuş abideler arasındaki dar yollar. Kazılmamış toprağın oluşturduğu sayısız sütun, gölgeli
küçük köyün üstünde duran kir içindeki alçak tavanı destekliyordu.
Kendini akademik merakla korku arasında kapana kısılmış hisseden Langdon, ölüler şehri,
diye düşündü. O ve diğerleri dolambaçlı geçitlerin derinliklerine doğru ilerliyorlardı. Yanlış
bir seçim miyaptım
Camerlengo'nun sözlerine ilk kulak veren, kapıyı açarak, Camerlen-go'ya olan inancını ifade
eden Chartrand olmuştu. Glick ile Macri, Camerlengo'nun isteği üzerine, soylu bir davranışta
bulunarak yola ışık tutmayı kabul etmişlerdi. Bununla birlikte, eğer sağ çıkabilirlerse, kendile