harun3007@gmail.com Kitabin OrîjInal Adi YayinHaklari ... - Kitabxana

süreceği hakkında hiçbir fikirleri yoktu, ama skandal ve şüpheyle, bu sihri asla
bozamayacaklarını biliyorlardı. Langdon yüzünü buruşturup acaba... dün Tanrı'mn isteği
miydi, diye merak ederken, kendi kendine, Tanrı, isleri tuhaf bir şekilde yürütüyor,
dedi.
Chartrand tekrar, "Bay Langdon" dedi. "Helikopteri sormuştum." Langdon kederle
gülümsedi. "Evet, biliyorum..." Kelimelerin, aklından değil, kalbinden döküldüğünü
hissediyordu. "Belki de düşüşün şoku yüzündea. ama hafızam... çok bulanık."
Chartrand hayal kırıklığına uğradı. "Hiçbir şey hatırlamıyor musunuz"
Langdon içini çekti. "Korkarım, sonsuza kadar bir sır olarak kalacak."
Robert Langdon yatak odasına döndüğünde, onu bekleyen görüntü karşısında donup kaldı.
Vittoria sırtını korkuluklara yaslamış bir halde balkonda duruyor, derin derin gözlerine
bakıyordu. Çok güzel bir hayalete benziyordu... arkasındaki ayla, ışın saçan bir siluetti. İpleri
sıkıca bağlanmış ve zarif kıvrımlannı iyice ortaya çıkaran beyaz havlu bornozunun içinde,
Romalı bir tanrıça gibi görünüyordu. Arkasında, Bernini'nin Triton Çeşmesi'nin üzerinde bir
hale gibi duran hafif bir sis vardı.
Langdon çılgınca ona doğru çekildiğini hissetti., hayatı boyunca hiçbir kadına olmadığı kadar.
Illuminati Elması'nı ve Papa'nm mektubunu komodinin üzerine sessizce bıraktı. Daha sonra
tüm bunları açıklamaya zamanı olacaktı. Balkona ona doğru gitti.
Vittoria, onu gördüğüne sevinmişti. Cilveli bir fısıltıyla, "Uyanmışsın," dedi. "Sonunda."
Langdon gülümsedi. "Uzun bir gündü."
Vittoria elini gür saçlarından geçirirken, bornozunun yakası hafifgl açıldı. "Ve şimdi...
sanırım, ödülünü istiyorsun."
573
Dan Brown
Bu söz, Langdon'ı hazırlıksız yakaladı. "Efendim"
"Biz yetişkiniz, Robert. Ben itiraf edebiliyorum. Bir arzu hissediyorsun. Gözlerinden
anlıyorum. Derin, bedensel bir açlık." Gülümsedi. "Ben de hissediyorum. Ve bu şiddetli arzu,
giderilmek üzere."
"Öyle mi" Cesaretlendiğini hissetti ve ona doğru bir adım attı.
"Tamamıyla." Bir oda servisi mönüsünü havaya kaldırdı. "Mutfakla rındaki her şeyi sipariş
ettim."
Ziyafet muhteşemdi. Ay ışığında., balkonlarında oturup... frisee, ye mantarı ve risotto'laım
tadına vararak, birlikte yemek yediler. Dolcetto şa rabmı yudumlayarak, gece geç saatlere
kadar konuştular.
Vittoria'nın ona gönderdiği işaretleri anlaması için Langdon'ın sim-gebilim uzmanı olmasına
gerek yoktu. Kedidilli böğürtlen ve ahududu kreması tatlısı ve buharlar çıkaran Romcaffe
sırasında, Vittoria masanın altından çıplak bacaklarıyla onun bacağını sıkıştırdı ve şehvet dolu
bakışlarını ona odakladı. Çatalını bırakıp onu kollarında taşımasını istiyormuş gibi
görünüyordu.
Ama Langdon hiçbir şey yapmadı. Mükemmel centilmen pozisyonunu korudu. Çapkın
gülüşünü saklayarak, bu oyunu iki kişi oynayabilir, diye düşündü.
Tüm yemekler yendiğinde, Langdon yatağının kenarına oturup Illu-minati Elması'nı elinde
evirip çevirerek, simetrisinin harikalığı hakkında sürekli yorumlar yaptı. Şaşkınlığı, bariz bir
hayal kırıklığına dönüşen Vittoria, ona bakıyordu.
"Bu ambigramı çok ilginç buluyorsun, öyle değil mi" diye sordu.
Langdon başını salladı. "Büyüleyici."
"Bu odadaki en ilginç şeyin o olduğunu mu söylüyorsun"
Langdon bunu düşünüyormuş gibi numara yaparak, başını kaşıdı. "Şey, ilgimi daha çok çeken
bir şey var."
Vittoria gülümseyerek, ona doğru bir adım attı. "Bu da"