harun3007@gmail.com Kitabin OrîjInal Adi YayinHaklari ... - Kitabxana

ni hangi mükafatların beklediğini merak ediyorlardı. Elbette onları haı kete geçiren şey,
merak duygusuydu. İçlerinde en az hırslı olan Vitton idi. Langdon, onun gözlerindeki kadınsal
önseziyi andıran endişeyi, huzursuzlukla, hissedebiliyordu.
492
Melekler ve Şeytanlar
I Vittoria ile birlikte diğerlerinin peşinden koşarken, artık çok geç, di-e düşündü. Bu işe
bulaştık artık.
Vittoria sesini çıkarmıyordu, ama Langdon, aynı şeyi düşündüklerine emindi. Eğer
Camerlengo yaralıyorsa, Vatikan Şehri'nden kaçmak için
fokuz dakika yeterli değil.
Mozoleler arasından koşarlarken, Langdon grubun dik bir eğimi çıktıklarını fark edince,
bacaklarının yorulduğunu hissetti. Bunun izahı aklına gelince kalbi titredi. Ayaklarının
altındaki topografya İsa zamanından kalmaydı. İlk Vatikan Tepesi'nde koşuyordu! Langdon,
Vatikan alimlerinin, Aziz Petrus'un mezarının Vatikan Tepesi'nin yanında olduğunu iddia
ettiklerini duymuş ve her zaman bunu nasıl bildiklerini merak etmişti. Şimdi anlıyordu. Lanet
tepe hâlâ burada!
Langdon kendini tarihin sayfalarında koşuyor gibi hissediyordu. İleride bir yerde Aziz
Petrus'un mezarı vardı... Hıristiyanlık yadigârı. Orijinal mezarın mütevazı bir tapınakla
vurgulandığına inanmak güçtü. Elbet-Ite artık öyle değildi. Petrus'un şöhreti arttıkça, eskisinin
üstüne yeni mabetler dikilmişti. Şimdi ise yerden, Michelangelo'nun kubbesine kadar yüz
yirmi altı metre yüksekliğindeydi ve tepesi, santim bile kaymadan orijinal mezarın tam üstüne
geliyordu.
Yılankavi geçitlerden çıkmaya devam ettiler. Langdon saatine baktı. Sekiz dakika. Vittoria ile
kendisinin buradaki merhumlar arasına katılıp katılmayacaklarını merak ediyordu.
Glick arkalarından, "Dikkat!" diye seslendi. "Yılan delikleri!" Langdon tam zamanında
görmüştü. Önlerindeki yolda küçük delikler açılmıştı. Üstlerinden atlayarak geçti. I
Vittoria da dar deliklerin üstünden son anda atladı. Koşmaya devam
I ederlerken huzursuz görünüyordu. "Yılan delikleri mi" I Langdon, "Aslında yemek
delikleri," diye düzeltti. "İnan bana bilmek
istemezsin." Bu deliklerin içki kanalları olduğunu fark etmişti. İlk Hıristiyanlar, bedenin
dirileceğine inandıklarından, bu deliklerden yerin altındaki mahzenlere süt ve bal dökerek
ölüleri beslerlerdi.
493
Dan Brown
Camerlengo kendini güçsüz hissediyordu.
Tanrı'ya ve insanlığa olan sorumluluğunun verdiği güçle canlan» bacakları ilerlemeye devam
etti. Geldik sayılır. İnanılmaz ağrılar içindev di. İnsan aklı, bedeninden çok daha büyük acılar
çekebilir. Yine de y0ruı duğunu hissediyordu. Çok kıymetli ve çok az zamanı olduğunu
biliyordu
"Kiliseni kurtaracağım peder. Yemin ederim."
Arkasından gelen BBC ışığına minnet duymakla beraber, yağ lambasını taşımaya devam
ediyordu. Karanlıkta yol gösterenim. Ben ışığım. q koştukça lamba çalkalanıyordu. Bir an
tutuşucu yağın devrilerek kendisini yakacağından korktu. Bir gece için yeterince yanık acısı
çekmişti.
Tepenin basma yaklaşırken, ter içinde kalmıştı ve güçlükle nefes alıyordu. Ama zirveye
vardığında yeniden doğduğunu hissetti. Pek çok kereler durduğu düzlükte sen'deleyerek
durdu. Yol burada sona eriyordu. Necropolis garip bir toprak duvarla son buluyordu. Küçük
bir tabelanın üstünde Mausoleum S. yazıyordu.
La tomba di San Pietro.