harun3007@gmail.com Kitabin OrîjInal Adi YayinHaklari ... - Kitabxana

"477
Dan Brown
117
O sırada St. Pietro Meydanı'nda yaşanan kargaşa ve hengâmenin, Vatikan Tepesi'nin şahit
olduğu her türlü olayı geride bıraktığına Lang-don'm hiç şüphesi yoktu. Hiçbir savaş, hiçbir
çarmıha germe, hiçbir haç, hiçbir mistik hayal... mabedin 2000 yıllık tarihindeki hiçbir şey bu
anın heyecanına erişemezdi.
Bu trajedi sırasında Langdon merdivenlerin başında Vittoria ile dururken, kendini sanki
dünyadan kopmuş gibi hissetti. Olaylar adeta farklı bir zaman -boyutuna taşınmıştı, tüm
çılgınlık yavaşlayarak gözlerinin önünden geçiyordu...
Damgalanan Camerlengo... dünyanın görmesi için çılgınlar gibi bağırıp çağırıyor...
Illuminati Elması... Şeytani yaratıcılığını sergiliyor...
Geri sayımdaki saat, Vatikan tarihinin son yirmi dakikasını gösteriyor.-
Bununla birlikte, trajedi henüz başlamıştı.
Camerlengo adeta bir sarsıntı sonrası vecit halindeymiş gibi birden, ruhunu Şeytan ele
geçirmişçesine kuvvetli görünüyordu. Mırıldanmaya başladı, görünmeyen ruhlarla konuşuyor,
gökyüzüne bakıyor ve kolların1 Tanrı'ya kaldırıyordu.
Camerlengo gökyüzüne doğru, "Konuş!" diye seslendi, "Evet, sem duyuyorum!"
478 P;
Melekler ve Şeytanlar
Langdon o an anladı. Kalbi duracak gibi oldu.
Vittoria da anlamıştı. Bembeyaz kesildi. "Şok geçiriyor," dedi. "Hayal nörüyor. Tanrı'yla
konuştuğunu zannediyor!"
Langdon, biri bunu durdurmalı, diye düşündü. Sefil ve utandırıcı bir sondu. Bu adamı
hastaneye götürün!
Merdivenlerin altındaki Chinita Macri en iyi görüntü aldığı noktada durmuş, kaydediyordu.
Onun filme aldığı görüntüler anında, meydanın karşı tarafındaki medya ekranlarına
yansıyordu... arabalı sinemalar gibi hepsi de aynı trajediyi gösteriyordu.
Destansı bir sahne yaşanıyordu. Yırtık cüppesi içindeki Camerlengo göğsündeki yanık
damgayla, bu vahiy anı uğruna cehennem zebanilerini yenmiş, bir çeşit şampiyonu
andırıyordu. Gökyüzüne haykırdı.
• "Ti sento, Dio! Tanrım, seni duyuyorum!" Chartrand yüzündeki dehşet ifadesiyle geriledi.
Meydan bir anda mutlak sessizliğe büründü. Sanki tüm gezegenin sesi kesilmiştL..
televizyonlarının başındaki herkes kaskatı kesilmiş, ne-fesler topluca tutuluyordu.
Camerlengo merdivenlerde dünyanın önüne çıkarak, kollarını uzattı. Bu çıplak ve yaralı
haliyle İsa'yı andırıyordu. Kollarını gökyüzüne kaldırıp yukarı baktı ve, "Grazie! Grazie,
Dio!" dedi.
Kalabalık sessizliğini bozmadı.
Camerlengo bir kez daha, "Grazie, Dio.1" diye haykırdı. Yüzüne, fırtınalı gökyüzünde açan
güneş gibi neşeli bir ifade gelmişti. "Grazie, Dio!"
Teşekkürler Tanrım mı Langdon hayret içinde bakıyordu.
Camerlengo şimdi mutloluk saçıyordu, esrarengiz değişimini tamamlamıştı. Gökyüzüne
bakarken, hâlâ sertçe başım sallıyordu. "Kilisemi bu kayanın üstüne kuracağım!"
Langdon bu sözleri biliyordu, ama Camerlengo'nun neden bunları naykırdığını
anlayamıyordu.
ü
479