harun3007@gmail.com Kitabin OrîjInal Adi YayinHaklari ... - Kitabxana

Ardından derin bir nefes alarak, mikrofonu eline aldı.
118
v
Melekler ve Şeytanlar
29
Vittoria nasıl geldiklerini hatırlamıyordu ama ana asansöre gelmişindi. Yukarı çıkıyorlardı.
Kohler, onun arkasmdaydı ve güçlükle nefes alıyordu. Langdon'ın kaygılı bakışları, bir
hayaletmişçesine onu delip geçiyordu. Langdon faksı^ elinden alıp cebine atmış ve gözünün
önünden kaldırmıştı ama görüntü Vittoria'nın aklından çıkmıyordu.
Asansör yükselirken Vittoria geçmişte kayboldu. Papa! Hayalinde ona uzanıyordu. Vittoria
bir an için, hatıralarında onunla birlikteydi. Dokuz yaşındaydı, İsviçre seması başının üstünde
dönerken, küçük beyaz dağ çiçekleriyle dolu tepelerden aşağı yuvarlanıyordu.
Papa! Papa!
Leonardo Vetra, onun yanında gülücükler saçıyordu. "Ne var meleğim"
Vittoria, onun kucağına sokularak, "Papa!" diye kıkırdıyordu. "Bana
biı şey mi oldu diye sorsana."
"Ama mutlu görünüyorsun tatlım. Neden sana bir şey mi oldu diye
sorayım"
"Sen sor işte."
Omuzlarını silkti. "Bir şey mi var"
Vittoria hemen gülmeye başladı. "Bir şey mi var Her şey var. Taşlar! Ağaçlar! Atomlar!
Hatta karıncayiyenler! Her şey maddeden var oldu!"
Güldü. "Bunu sen mi uydurdun"
"Akıllıca ama, değil mi"
119
Dan Brovvn
"Benim küçük Einstein'ım." i.
Kaşlarını çattı. "Çok komik saçları var. Resmini gördüm." "Ama yine de çok akıllı bir kafası
var. Sana onun neyi kanıtladığı^ anlatmıştım, öyle değil mi"
Vittoria'nın gözleri faltaşı gibi açıldı. "Baba! Hayır! Söz vermiştin!" "E=MC2!" Onu neşeyle
gıdıkladı. "E=MC2!" "Matematik yok! Sana söylemiştim! Bundan nefret ediyorum!" "Nefret
ettiğine sevindim. Çünkü kızların matematikle uğraşmasına izin bile verilmiyor."
Vittoria'nın sesi kesilmişti. "Verilmiyor mu"
"Elbette verilmiyor. Bunu herkes bilir. Kızlar bebeklerle oynar. Erkekler matematikle uğraşır.
Kızlara matematik yok. Küçük kızlarla matematik hakkında konuşmaya iznim bile yok." "Ne!
Ama bu hiç de adil değil!"
"Kural kuraldır. Küçük kızlara kesinlikle matematik yasak." Vittoria korkmuş gibi
görünüyordu. "Ama bebekler can sıkıcı!" Babası, "Üzgünüm," dedi. "Sana matematiği
anlatabilirdim, ama eğer yakalanırsam..." Tedirgin bakışlarını boş tepelerde gezdirdi.
Vittoria, onun bakışlarını takip etti. "Tamam," diye fısıldadı. "Bana sessizce anlat."
Asansörün salımmı onu kendine getirdi. Vittoria gözlerini açtı. Babası gitmişti.
Gerçek onda soğuk duş etkisi yaratmıştı. Langdon'a baktı. Gözlerindeki samimi kaygı, bir
koruyucu meleğin sıcaklığını veriyordu, özellikle de Kohler'm yarattığı soğuk havanın
yanında.
Tek bir düşünce Vittoria'nın beynini acımasızca kemirmeye başlamıştı.
Karşımadde nerede
Dehşet verici cevabın gelmesi an meselesiydi.
120
Melekler ve Şeytanlar
30