harun3007@gmail.com Kitabin OrîjInal Adi YayinHaklari ... - Kitabxana

Papa'nın dairesi, bir ofisten çok balo salonunu andırıyordu. Kırmızı Mermer zemin, renkli
fresklerle süslü duvarlara kadar uzanıyordu. Yuka-
159
Dan Brown
ndan sarkan devasa avizenin arkasındaki pencerelerden, güneşli San p-etro Meydanı'nın
muhteşem manzarası görünüyordu.
Langdon, Tanrım, diye düşündü. Bu, gerçekten şahane manzaralı bi, oda.
Koridorun ucunda, oymalı bir masada, bir adam oturmuş deli giy yazıyordu. Kalemini
bırakarak, onlara eliyle içeri girmelerini işaret ederek tekrar, "Avanti," diye seslendi.
Olivetti askeri yürüyüşüyle ilerledi. Özür diler gibi, "Signore," dedi. "Nohopotuto..."
Adam, onun sözünü kesti. Ayağa kalktı ve iki ziyaretçisini inceledi.
Camerlengo, Langdon'ın Vatikan'da dolaştığını hayal ettiği hastalıklı, kutsayıcı rahiplere hiç
benzemiyordu. Tespih veya kolye takmamıştı. Üstünde ağır işlemeli kaftan da yoktu. Bunun
yerinde, bedeninin gerçekliğini vurguluyormuş gibi görünen basit siyah bir cüppe giymişti.
Otuzlu yaşlarının sonlarında görünüyordu, yani Vatikan standartlarına göre çocuk sayılırdı.
Oldukça yakışıklı bir yüzü, kıvırcık kahverengi saçları, evrenin sırlarıyla yanıp tutuşuyormuş
gibi parlayan yeşil gözleri vardı. Adam yanlarına yaklaşırken Langdon, onun gözlerindeki
bitkinliği gördü... hayatının en zor on beş gününü geçirmiş bir ruh gibiydi.
Mükemmel İngilizcesiyle, "Ben Carlo Ventresca'yım," dedi. "Son Pa-pa'nın hazine vekili."
Mütevazı ve nazik bir sesi vardı, yalnız aksanındaki İtalyanca etkisi az da olsa anlaşılıyordu.
Öne çıkıp elini uzatarak, "Vittoria Vetra," dedi. "Bizi kabul ettiğiniz için teşekkür ederiz."
Camerlengo, Vittoria'nm elini sıkarken Olivetti kenara çekildi. Vittoria, "Bu, bey Robert
Langdon," dedi. "Harvard Üniversitesi'ndej din tarihi öğretiyor."
i
Langdon elinden gelen en iyi İtalyan aksanıyla, "Padre," dedi. Başım eğip elini uzattı.
Langdon'ı yukarı kaldıran Camerlengo, "Hayır, hayır," diye ısrar etti. "Papa Hazretleri'nin
makamı beni kutsallaştırmıyor. Ben sadece bir rahibim, ihtiyaç duyulduğu zaman hizmet eden
bir vekilim."
Langdon dikildi.
160
c
Melekler ve Şeytanlar
Camerlengo, "Lütfen," dedi. "Herkes otursun." Masasının etrafına ndalyeleri dizdi. Langdon
ile Vittoria oturdular. Olivetti ayakta durma-tercih etmişti.
Camerlengo masaya oturarak ellerini kavuşturdu ve ziyaretçilerine
baktı.
Olivetti, "Signore," dedi. "Bayanın kıyafeti benim hatam. Ben..."
Sesi, bu konuyu düşünemeyecek kadar bitkin çıkan Camerlengo, "Beni endişelendiren
kıyafeti değil," dedi. "Vatikan'ın santral memuru toplantı başlamadan yarım saat önce beni
arayıp bir kadının haberim olmayan büyük bir güvenlik tehdidi konusunda beni uyarmak için
sizin özel ofisinizden aradığını söylerse, işte o zaman endişeleniyorum."
Olivetti dimdik dururken sırtı, yoklamaya çekilen bir asker gibi yay çizmişti.
Langdon, Camerlengo'nun varlığından büyülenmiş gibiydi. Genç ve yorgun rahibin gizemli
kahramanları andıran bir havası vardı, etrafına karizma ve otorite saçıyordu.
Olivetti özür dileyen fakat aynı zamanda inatçı ses tonuyla, "Signore," dedi. "Siz güvenlik
konulan için endişelenmeyin. Sizin başka sorumluluklarınız var."
"Ben diğer sorumluluklarımın gayet iyi farkındayım. Aynı zamanda direttore intermediario
olarak, bu toplantının güvenliğinden ve insanların can sağlığından sorumlu olduğumu
biliyorum. Burada neler oluyor"
"Durum kontrolüm altında."