harun3007@gmail.com Kitabin OrîjInal Adi YayinHaklari ... - Kitabxana

. tarafa yerleştirdi, aşağı uzandı ve kardinale sarılı zincirleri tuttu. Son-cekti- Kardinal sudan
çıktığında, gözlerinin yukarı kaymış ve dışarı çık-,s olduğunu gördü. Bu, iyi bir işaret değildi.
Nefes ya da nabız yoktu.
Vücudu asla yukarı kaldırıp çeşmenin kenarına götüremeyeceğini bi-ı»n Langdon, Kardinal
Baggia'yı suda sürükleyip mermerin orta tümseğimin altındaki oyuğa götürdü. Burada su
sığlaşıyordu ve eğri bir çıkıntı vardt. Langdon çıplak bedeni çıkıntının mümkün olduğu kadar
üzerine
çekti. Fazla uzağa değil.
Sonra işe başladı. Kardinalin zincirle kaplı göğsüne bastırarak, ciğerlerindeki suyu boşalttı.
Sonra, suni teneffüse başladı. Dikkatle sayarak. Bilinçli bir şekilde. Çok sert ve çok hızlı
üfleme güdüsünü bastırarak. Langdon üç dakika adamı hayata döndürmeye çalıştı. Beş dakika
sonra, her şeyin bittiğini anlamıştı.
Ilpreferito. Papa olacak adam. Ölü bir halde önünde yatıyordu.
Yarısı suyun içindeki çıkıntının gölgesinde, hareketsizce yatan Kardinal Baggia şimdi bile her
nasılsa sessiz saygınlık havasını koruyordu. Su, neredeyse pişmanlıkla hafifçe göğsüne
çarpıyordu... sanki adamın esas katili olduğu için af diliyordu... sanki kendi ismini oymuş
yanık yarayı temizlemeye çalışıyordu.
Langdon nazikçe elini adamın yüzünde gezdirdi ve yukarı dönmüş gözlerini kapattı. Bunu
yaparken, içinde biriken gözyaşı selinin ürpertisini hissetti. Bu, onu ürküttü. Ardından,
Langdon yıllar sonra ilk kez ağladı.
425
Dan Brown
105
Langdon ölü kardinalden ağır ağır uzaklaşarak, yeniden derin suya doğru ilerlerken, yorucu
duygu sisi yavaşça kalktı. Çeşmede bitkin ve yalnız bir halde duran Langdon neredeyse
yığılıp kalacağını sanıyordu. Ama bunun yerine, içinde yeni bir isteğin uyandığını hissetti.
İnkâr edilmez. Çılgın. Kaslarının beklenmedik bir cesaretle sertleştiğini hissetti. Aklı, sanki
kalbindeki acıya aldırmıyormuş gibi, geçmişi bir kenara itti ve önündeki tek tehlikeli göreve
odaklandı.
Illuminati sığınağım bul. Vittoria 'ya yardım et.
Bernini'nin çeşmesinin dağ gibi merkezine dönerek ümidini topladı ve son Illuminati işaretini
araştırmaya odaklandı. Bu boğumlu figürlerin arasında bir yerde, sığınağı işaret eden bir işaret
olduğunu biliyordu. Bununla birlikte, Langdon çeşmeyi incelerken, ümidi hızla azaldı. Seg-
«o'nun kelimeleri, alay eder gibi etrafında uğulduyordu. Melek rehberliğinde yüce av.
Langdon önünde duran oyulmuş şekillere baktı. Pagan çeşmesi! Hiçbir yerde lanet
meleklerden yok!
Langdon merkezin faydasız araştırmasını tamamladığında, içgüdü--olarak gözlerini kaldırıp
yüksek taş sütuna baktı. Dev gibi bir haç şeklin^ Roma'ya dağılmış dört işaret, diye düşündü.
Dikilitaşın üzerindeki hiyeroglifleri incelerken, Mısır simgebilimin^ bir ipucu gizli mi diye
merak etti. Hemen, aklından bu düşünceyi uzakla' tirdi. Hiyeroglifler, Bernini'den yüzyıllar
öncesine aittiler ve Rosetta Ta1 bulunana dek okunamamışlardı bile. Langdon yine de, belki
de Bern'111
426
Melekler ve Şeytanlar
jave bir sembol oymuştur, diye düşündü. Hiyeroglifler arasında fark edilmeyecek bir sembol.
Langdon ufacık bir umut hissederek, bir kez daha çeşmenin etrafında dolaştı ve dikilitaşın
dört cephesini de inceledi. Bunu yapmak iki dakika sürdü ve son yüzün sonuna geldiğinde,
ümitleri yıkıldı. Hiyerogliflerde, ilave hiçbir şey göze çarpmıyordu. Kesinlikle, melek yoktu.
Langdon saatine baktı. Yirmi üçtü. Zaman uçuyor mu yoksa emekliyor mu, emin olamıyordu.
Langdon çeşmede güçlükle ilerlerken, Vittoria ve Haşhaşin'in görüntüleri gözünün önüne