harun3007@gmail.com Kitabin OrîjInal Adi YayinHaklari ... - Kitabxana

hatırlıyordu. Ama, tüm hi yeyi şimdi anlıyordu. Camerlengo'yu kanatlan altına alan bu kardirr
görünüşe bakılırsa, daha sonra papalığa yükselmiş ve himayesi altında! genci, hazine vekili
olarak yanma almıştı.
Vittoria, bu birçok şeyi açıklıyor, diye düşündü. Başkalarının giZ]j duygularını her zaman çok
iyi algılayan biriydi ve Camerlengo'yla ilgili bir şey gün boyunca onu rahatsız etmişti. Onunla
tanıştığından beri, şu anda karşı karşıya olduğu bunaltıcı krizden daha duygulu ve özel bir
ıstırap çektiğini hissetmişti. Dindar sükûnetinin ardında, içindeki Şey-tan'dan azap çeken bir
adam görüntüsü vardı. Şimdi, içgüdülerinin doğru olduğunu biliyordu. Sadece Vatikan
tarihindeki en yıkıcı tehlikenin karşısında durmuyor, aynı zamanda bunu yol göstericisi ve
dostu olmadan yapıyordu... tek başına uçuyordu.
Muhafızlar, sanki en son Papa'nm karanlıkta tam olarak nereye gı müldüğünden emin
değilmiş gibi yavaşladılar. Camerlengo kendindı emin bir şekilde yürümeye devam etti ve
diğerlerinden daha parlak görü nen bir mermer kabrin önünde durdu. Üzerinde, son Papa'nm
yontulmı figürü vardı. Vittoria televizyonda gördüğü yüzü tanıdığında, içini bil korku sardı.
Biz ne yapıyoruz
Camerlengo, "Fazla zamanımız olmadığının farkındayım," dedi. "Ama, yine de dua etmemiz
için biraz zaman istiyorum."
İsviçreli Muhafızlar, durdukları yerde başlannı öne eğdiler. Sessizlikte kalbi gümbürdeyerek
atan Vittoria da aynı şeyi yaptı. Camerlengo kabrin önünde diz çöktü ve İtalyanca dua etmeye
başladı. Vittoria, onu dinlerken, kederi beklenmedik bir şekilde gözyaşları halinde yüzeye çık'
ti... kendi yol göstericisi... kendi kutsal babası için döktüğü gözyaşları. Camerlengo'nun
sözleri, Papa için olduğu kadar kendi babası için de uyguniı görünüyordu.
"Yüce peder, yol gösterici, dost." Camerlengo'nun sesi, çemberli' içinde kasvetle
yankılanıyordu. "Gençken bana, kalbimdeki sesin, Tan'
350
Melekler ye Şeytanlar
'nin sesi olduğunu söylemiştin. Ne kadar ıstıraplı yerlere götürürse görsün, onu izlemem
gerektiğini söylemiştin. Şimdi, benden imkânsız işler isteyen bu sesi duyuyorum. Bana güç
ver. Bana bağışlanmayı ihsan et. ^e yaparsam... senin inandığın şeyler adına yapacağım.
Amin."
Muhafızlar fısıltıyla, "Amin," dediler.
Amin, baba. Vittoria gözlerini sildi.
Camerlengo yavaşça ayağa kalktı ve kabirden uzaklaştı. "Muhafazayı
Icenara itin."
İsviçreli Muhafızlar tereddüt etti. İçlerinden biri, "Signore," dedi. Kanunen sizin
emrinizdeyiz." Duraksadı. "Söylediğinizi yapacağız..."
Camerlengo, genç adamın aklını okumuş gibiydi. "Bir gün, sizi bu duruma soktuğum için
bağışlayıcılığmızı isteyeceğim. Bugün, itaat etmenizi istiyorum. Vatikan Yasaları, bu kiliseyi
korumak için konulmuştur. Bu niyetle, şu anda onlara karşı gelmenizi emrediyorum."
Kısa bir sessizlik oldu, sonra başmuhafız emri verdi. Üç adam el fenerlerini yere bırakınca,
gölgeleri yukarıya vurdu. Şimdi aşağıdan ışık vuran adamlar, kabre doğru yürüdüler. Kabrin
baş tarafının yanındaki mermer muhafazaya ellerini dayayarak, ayaklarını yerleştirdiler ve
itmeye hazırlandılar. İşaret verilince, hepsi birden, kocaman taş levhayı zorlayarak, ittiler.
Kapak yerinden kımıldamayınca, Vittoria çok ağır olmasını ümit ettiğinin farkına vardı.
Birdenbire, içinde bulacakları şeyden korkmaya
başlamıştı.
Adamlar daha kuvvetli ittiler, ama taş yine de yerinden kımıldamadı. Camerlengo, papaz
cüppesinin kollarını yukarı kıvırıp, onlarla birlikte itmeye hazırlanırken, "Ancora. Tekrar,"
dedi. "Ora! Kaydi!" Hepsi birlikte çekti.