Pokaż treść!

60
65
70
75
80
85
cowane skarby. Wziê³a, a to od ma³¿onka swego, honorem pie
defunctae coniugi paratissimum. Wziê³a od braci, sióstr, ale osobliwie
od dziatek swych powinne ³zy, przy tym smêtnym nadzieje
swej po Bogu pierwszej pogrzebie. Bierze, a to od nas
wszytkich, nieomylne po¿a³owanie, którzy wiemy, ¿e amicorum
manes etiam et umbra felicissima.
Aleæ nie tylko tak bogatego skarbu darów Boskich szafark¹
by³a, ¿e i odda³a, co komu powinna i z sob¹ wziê³a, co by³o
na tak dalek¹ peregrynati¹ wzi¹æ potrzebna, ale jeszcze i po
sobie zostawi³a. Zostawi³a w sercu mi³ego ma³¿onka dulcem
record[atio]nem towarzystwa œ[wiêtego], boæ i post fata, s³usznie
jedno u drugiego praeviis[] memoriae frustrari nie mamy.
Zostawi³a mu powinny ¿al, bo sine dolor non pereunt quae
cum amore posessa sunt. Jednak wspomni, ¿e tylko feminis
lugere honestum est, viris autem meminisse. Zostawi³a ona nie
³zy, którymi insi ¿ale lecz¹, ale zostawi³a w nadgrodê odeœcia
swego w oczach mi³ego ma³¿onka zacne potomstwo, z których
siê zawsze szczêœliwych powodzeñ weso³ej fortuny id¹cych losem
cieszyæ bêdzie progresów. Zostawi³a mu tê nadziejê: videbis
subolem sponsam et mearum virtutum exercitum exemplis.
Zostawi³a dziatkom æwiczenie i b³ogos³awieñstwo, zostawiwszy
i to im na pociechê: hoc solatium vestrum esto, inter caelites
matrem habere. Zostawi³a W[aszym] M[oœciom] Panom Braci
i Siostrom powinne po sobie ³zy i ¿al, to w nadgrodê zostawiwszy:
rem vobis casus eripuit, usum reliquit. Zostawi³a nam
wszytkim ostatnie vale. To na pociechê i przyk³ad zostawiwszy,
i¿ tak szczêœliwie mortalia clausit, ¿e sama, po tak ciê¿-
kiej œwiata tego robocie, wielki a wieczny pokój odnosi, i toæ
jest, co nas wszytkich a lachrimis do pociechy i tylko ad recorda[tion]em
zgubionego p[rzyjacie]la poci¹ga etc.etc.
7*