Pokaż treść!

ni¹ miêdzy nimi zale¿noœæ. Przy czym £ daje czêœciej wersjê poprawn¹,
np. pe³n¹, z czterech antytetycznych cz³onów z³o¿on¹ pochwa³ê
biskupa: „którejeœ ty nazbyt krótko ¿y³, byœ by³ najd³u¿ej
¿y³, prêdko nazbyt umar³, byœ by³ najpóŸniej umar³”. Z kolei przekaz
N jest niepe³ny, co sygnalizuje sam kopista: „etc. etc. nie dostawa
ostatka”. Mimo ¿e N daje antytetyczn¹ konstrukcjê pochwaln¹
w postaci zdefektowanej i przekszta³conej, z³o¿on¹ z trzech elementów
(2, 3 i 4: „wiemy ¿eœ szczêœliwie ¿y³ byœ by³ najd³u¿ej, ¿e
prêdkoœ nazbyt umar³, byœ by³ najpoŸni umar³.”), to nie s¹ to te
same trzy cz³ony, które pojawiaj¹ siê w L (1, 3 i 4: „ktorejœ ty nazbyt
krótko ¿y³, prêtko nazbyt umar³, byœ by³ najpóŸniej umar³.”).
Mo¿na jednak na podstawie b³êdu ³¹cz¹cego („roskoszy œmiertelne
cia³a [...]”) za³o¿yæ istnienie wspólnego dla przodka L i £ (ã 1
) przodka
z przekazem N (ã). Bardzo prawdopodobne s¹ nieznane rozga-
³êzienia tej linii przed pochodz¹cym ju¿ z XVIII w. BK 1638 [N].
Znacznie mniej podobieñstw wykazuj¹ miêdzy sob¹ rêkopisy
BK 201 [O], BK 318 [R] i druk Pisarskiego [P]. One równie¿, podobnie
jak £, przekazuj¹ cztery elementy w pochwale Szyszkowskiego,
ale w ka¿dym z nich pojawia siê bardzo du¿a liczba lekcji
swoistych. Jednak¿e podstaw¹ zaliczenia ich do jednej rodziny jest
wystêpuj¹cy tylko w tych trzech przekazach w pe³nej postaci fragment
pochwa³y Zygmunta III, zawieraj¹cy zarówno metaforyczne
okreœlenie grobowca biskupa jako panegiryku króla, jak i bezpoœrednie
wskazanie zwi¹zku przywo³ywania jego pochwa³y wraz
z pochwa³¹ biskupa. Miejsce to ma ubytek owej metafory w K,
a w rodzinie wywodz¹cej siê od å brak drugiej czêœci, pojawia siê
za to przywracaj¹ca prawdopodobnie zagubiony sens ich lekcja
wspólna (zestawienie 3 w. 29). Trzeba jednak zaznaczyæ, ¿e w ka¿-
dym z analizowanych trzech przekazów wystêpuj¹ w tym miejscu
lekcje swoiste, których konfrontacja i odrzucenie lekcji w oczywisty
sposób zepsutych oraz zestawienie z K i przodkiem å prowadzi
do odtworzenia przyjêtej postaci fragmentu.
Tylko w przypadku przekazu O i P daje siê wskazaæ jeden b³¹d
³¹cz¹cy. Wszystkie przekazy konsekwentnie wprowadzaj¹ jako podmiot
zdania „królestwa k¹ty”; tutaj, mimo ró¿nicy trybu i zaimka, podmiotem
s¹ „królestwa”: „¯ycz¹ sobie wszytkie królestwa” [O]; „¯ycz-
127