Pokaż treść!

w. 1
w. 1–2
w. 3
w. 6
w. 8
w. 9
w. 9–10
w. 11
w. 13
w. 14
w. 15
scholarch¹. By³ s³ynnym mówc¹, jego liczne mowy weselne
i pogrzebowe zachowa³y siê w rêkopisach. ¯onaty z Ann¹
Wiszowat¹, pozostawi³ jedynego syna Hieronima Gratusa
(zob. W. Urban: Moskorzowski Andrzej Chrystian.
W: PSB. T. 22, s. 45–46);
ex tempore (³ac.) – z miejsca, tzn. bez przygotowania;
respons – odpowiedŸ (od ³ac. responsum -i);
Nie tak dalece – nie tak bardzo;
pustynia – pustkowie, bezludne miejsce;
raczy³ – popularna forma grzecznoœciowa, jej nadu¿ywanie
krytykowa³ £ukasz Górnicki (Raczy³. Kraków, Drukarnia
£azarzowa 1598);
terret oculos (³ac.) – przestrasza oczy;
Odwa¿nych bohatyrów gêste w polach i dziœ œwiec¹ siê mogi³y
– znany w poezji XVII w. motyw heroizacji poleg³ych
w polu rycerzy przez przeciwstawienie ich ostatniego spoczynku
pogrzebowej pompie móg³ nabieraæ nacechowania
satyrycznego, czêsto wystêpowa³ w postaci toposu koœci
okrytych niebem zamiast grobu (nagrobki, epika rycerska)
(zob. ostatnio na ten temat: D. Chemperek: Poezja
Jana Gawiñskiego i kultura literacka drugiej po³owy
XVII wieku. Lublin 2005, s. 303–309);
wiarê powszechn¹ – wiarê chrzeœcijañsk¹;
hustem – obficie, gêsto;
bez pompy wszelakiej i obrzêdów koœcielnych – charakterystyczna
dla obrzêdów pogrzebowych XVII w. wystawnoœæ
i teatralizacja (pompa funebris), pogrzebom poleg³ych rycerzy
towarzyszy³y np. znaki wojenne, archimimus i kolor
szkar³atny (zob. np. J. Chroœcicki: Pompa funebris.
Z dziejów kultury staropolskiej. Warszawa 1974);
og³osem – g³osem, dŸwiêkiem;
sine relegatione (³ac.) – bez wygnania;
ojczystych grobów – rodzinnych grobów;
puszcza – zsy³a, sprowadza na;
zajuszona – zajad³a;
wszytkie – wszystkie;
ostrze – bezwzglêdnie, gwa³townie, srogo;
walne jej pokosy – wielkie / powszechne jej pokosy; jedna
z najczêstszych, personifikacja œmierci jako ¿niwiarza;
10 Ossoliñski...
145