Pokaż treść!

w t³um. J. W u j k a: „A nasze obcowanie jest w niebiesiech...”;
sposobiæ – przygotowywaæ;
tedy – wiêc;
ciê¿kiej œwiata tego robocie – ciê¿kiej na tym œwiecie pracy;
serca pa³aj¹cych – serca spalaj¹cych; p³omienie spalaj¹ce
ludzkie serce to jeden z najczêstszych toposów poezji mi-
³osnej, tutaj metafora u¿yta na okreœlenie doczesnych pragnieñ
nêkaj¹cych cz³owieka;
zawisn¹ – zawistn¹;
inwidyj¹ – zazdroœci¹ (³ac. invidia, -ae);
przewrotnie – chytrze, wykrêtnie;
szacuj¹cych – oceniaj¹cych;
domu mego – tj. mojego rodu;
pieczo³owaniu – zatroskaniu;
panu – królowi;
presumptiej – zarozumia³oœci (od ³ac. praesumptio, -onis –
pewnoϾ siebie, bezczelnoϾ);
siedzia³em w senacie polskim – zasiad³ w senacie jako
biskup ³ucki od 1604 r., p³ocki od 1606 r., krakowski od
1616 r.; w 1626 r. nie przyj¹³ ofiarowanego mu przez Zygmunta
III arcybiskupstwa gnieŸnieñskiego (zob. K.R. Prok
o p: Poczet biskupów..., s. 159–160);
rozkazaniu – nakazowi, przykazaniu;
nie zel¿¹ – nie obra¿¹;
szczêœliwie dokona³ – szczêœliwie umar³;
którejeœ – której ¿eœ;
nazbyt – zbyt;
filar ... Korony – odniesienie do alegorii Rzeczypospolitej jako
budowli;
natenczas – wtedy;
wszytkich – wszystkich;
na jej œciany – kolejne odniesienie do alegorii Rzeczypospolitej
jako budowli;
uwa¿nej – roztropnej, rozwa¿nej;
Zdania i wota – obowi¹zkiem senatora by³o wypowiadanie
opinii w sprawach polityki króla; w czasie sejmu po propozycji
(przemówieniu programowym wyg³aszanym w imiew.
28
w. 29–30
w. 32
w. 33
w. 34
w. 35–36
w. 36
w. 39
w. 40
w. 43
w. 47
w. 48
w. 50
w. 51–52
w. 53
w. 55
154