Pokaż treść!

Andrzej Moskorzowski: mowa
na pogrzebie Stanis³awa Cikowskiego
Na tê mowê Jego M[oœ]ci Pana Jerzego Ossoliñskiego, Jego M[oœ]ci
Pana Andrzeja Moskorzowskiego ex tempore respons
1
5
10
15
Nie tak dalece, M[oœ]ci Panie Podstoli Koronny, ta dzika pustynia,
któr¹œ W[asza] M[oœ]æ mój M[i³oœciwy] Pan w mowie
swej tu wspomnieæ raczy³, terret oculos, gdy¿ wiele niezwyciê-
¿onych monarchów, dzielnych hetmanów, rotmistrzów s³awnych
i ludzi rycerskich w dzikszych daleko pustyniach po dziœ
dzieñ le¿y. Odwa¿nych bohatyrów gêste w polach i dziœ œwiec¹
siê mogi³y, którzy gdzie za dostojeñstwo królów panów swoich,
ca³oœæ i bezpieczeñstwo Ojczyzny, za wiarê powszechn¹
swojê krew hustem lali, tam¿e bez pompy wszelakiej i obrzêdów
koœcielnych, samym tr¹b ogromnych i dzia³ burz¹cych
og³osem, sine relegatione, daleko od ojczystych grobów, dzikim
polom i pustyniom g³uchym s¹ oddani.
Jako to strach silny w oczy puszcza, M[oœci] P[anowie], ¿e
œmieræ zajuszona miêdzy wszytkie stany tak siê ostrze zawinê³a,
i¿ gdziekolwiek okiem rzucisz, walne jej pokosy na wsze
strony obaczysz. Poda³a sztych nieodbity ber³om królewskim,
zatrz¹snê³a nie raz ognist¹ bu³aw¹ hetmañsk¹, wiele wysokich
sto³ków senatorskich z miejsc ich poruszy³a. Zmyli³a szyki
chciwym bogaczom, ale i s³abym a¿ nazbyt dokucza. Tak
84