Pokaż treść!

90
95
100
105
110
115
œliwie swoje mortalia clausit, ¿e ju¿ po tak niepewnym na
tym œwiecie ¿yciu pewny a wieczny pokój odnosi. Tak szczêœliwy
pokój, ¿e ju¿ w nim rozkoszy œwiatowych nie pragnie 89 ,
z szczêœciem siê przed zawisn¹ inwidyj¹ nie kryje, z³oœliwych
siê jêzyków, cudze sprawy przewrotnie szacuj¹cych, nie lêka.
Zgo³a ta stan¹³, gdzie od wszytkich niedoskona³oœci aeviternam
otrzyma³ vacationem i j weso³ym okiem patrza
na tragedie ¿ycia naszego i despicit humanarum reru[m] ludibria,
ciesz¹c siê i z tego, ¿e i tu zbiór swój tak gruntownie
w ja³mu¿nê Pa[nu] Bogu na o³tarz po³o¿y³, i¿ go i najbystrzy
dowcip zdj¹æ nie doka¿e 90 , i tam wieczystoœæ za doczesnoœæ
osi¹gn¹³.
I teæ s¹ rzeczy, które i ¿a³osn ma³¿onkê, i ka¿dego
a lachrimis do pociechy i pobo¿noœci et ad imitatione[m] czynów
jego poci¹gaæ maj¹, jako niegdy ks¿ê ateñskie Temistoklesa
zwyciêstwo Miltiadesowe nad barbari w Maratonie
otrzymane do dzielnych postêpków wzbudza³o tak dalece,
¿e te¿ czasem nie dosypia³, mówi¹c: „non sinit me dormire et
torpescere Miltiadis tropheum”. Tak wierzam, i¿ nie chrzeœcijañskie
serce, które by tego, co on da³ Bogu, zajrza³o; raczej
pobo¿nym duszom i œ[wiêtej] p[amiêci] pietas jego nie dopuœci,
myœl¹c jakoby j¹ eius exemplo Panu Bogu wyrdzali.
A ¿eœcie W[aszmoœæ] P[anowie] i teraz zmar³emu chrzeœcijañsk¹
pobo¿noœæ oœwiadczyli do grobu go zaprowadziwszy, nie
zgaœnie za to przed Panem Bogiem w niebie zap³ata, nie zgaœnie
w sercu Jej M[oœ]ci P[ani] B[artnickiej] pami¹tka tej
uczynnoœci, za któr¹ przez miê podziêkowawszy, na chleb swój
prosi. St[anis³aw] Sarbiewski.
89
Nota autorska na marginesie: „N[ota] b[ene]”.
90
Nota autorska na marginesie: „N[ota] b[ene] bo œmieli”.