Pokaż treść!

95
100
105
110
115
120
125
Merita jego w niebie nagrodzone, na ziemi nic nie potrzebuj¹
tylko wdziêcznej pami¹tki, a uprzejmej ku pozosta³ym
zacnego domu swego potomkom przychylnoœci. Tym najwiêksz¹
œmieræ tak dobrotliwego stryja i opiekuna stanê³a gorzkoœci¹,
stracili bowiem w nim jednym to wszytko, co w ró¿-
nych ojcach przeciwko w³asnym dzieciom zbieramy najchwalebniejszego.
Ta sama tylko cieszy, któr¹ nieodmienn¹ i po
œmierci oczywiœcie widz¹ zas³ug nieboszczykowskich wdziêcznoœæ,
nade wszytko zwyk³e mi³oœciwej ³aski J[ego] K[rólewskiej]
M[oœci] P[ana] N[aszego] M[i³oœciwego] popio³owi ju¿
nieu¿ytecznemu przez W[asz¹] M[i³oœæ] M[oœci] P[anie] po-
³aniecki oœwiadczenie, za które J[ego] K[rólewskiej] M[oœci]
P[anu] s[wemu] M[i³oœciwemu] J[ego] M[oœæ] Ks[i¹dz] sekretarz
wielki uni¿enie i pokornie dziêkuje. Ten zmar³ego godnego
biskupa grobowiec chwa³y d³ugo bêdzie panegiryk wielkiego
pañskiego J[ego] K[rólewskiej] M[oœci] rozs¹dku. Nikt œwi¹tobliwego
nie wspomni, nikt nie pochwali pasterza, aby nie mia³
oraz wspomnieæ i wychwaliæ pana tego, którego opatrzeniem
œwiatu by³ pokazany. Nie wywodzi J[ego] M[oœæ] Ks[i¹dz] sekretarz
stryja swego statecznej przeciwko J[ego] K[rólewskiej]
M[oœci] wiary i ¿yczliwoœci, nie popisuje siê z ¿yczliw¹
i uprzejm¹, a ku dobremu J[ego] K[rólewskiej] M[oœci] zawsze
ci¹gn¹c¹ rad¹ jego, poniewa¿ ³aski i dobrodziejstwa, jemu
i domowi jego tak hojnie ukazane, dostateczn¹ s¹ atestacyj¹.
Dziêkuje raczej z takow¹¿ uni¿onoœci¹ Jej K[rólewskiej]
M[oœci], Pani naszej M[i³oœciwej], ¿e przez W[asz¹] M[i³oœæ]
M[oœci] Ks[iê¿e] sufraganie krakowski, cia³o tego do grobu
doprowadziæ raczy³a, który j¹ optimis auspiciis z przeœwietnej
ojczyzny na to wysokie królestwo przyprowadzi³. ¯yczy,
aby Pan Bóg potomstwu œwi¹tobliwemu Ich K[rólewskich]
M[oœci] takow¹¿ szczêœliwoœci¹ do ró¿nych monarchii tronów
torowa³ goœciñce. Dziêkuje i królewiczowi J[ego] M[oœci] W³adys³awowi
uni¿enie za nieustawaj¹c¹ post fata przeciwko
zmar³emu ³askê i to jej przez W[asz¹] M[i³oœæ] M[oœci] P[anie]
mieczniku koronny oœwiadczenie, z pokornym ofiarowaniem,
¿e cokolwiek ochoty swej do pos³ug J[ego] K[rólewskiej]
91