Pokaż treść!

Objaœnienia
Jerzy Ossoliñski:
mowa na pogrzebie Stanis³awa Cikowskiego
tyt.
Jerzy Ossoliñski – h. Topór (1595–1650), syn Zbigniewa Ossoliñskiego
i Anny z Firlejów, dzia³acz parlamentarny, a potem
wp³ywowy minister w czasach W³adys³awa IV; podstoli
koronny od 1628 r., od 1632 r. podskarbi nadworny,
od 1638 r. podkanclerzy koronny, od 1643 r. kanclerz wielki
koronny (zob. W. Czapliñski: Jerzy Ossoliñski h.
Topór. W: PSB. T. 24, s. 403–410). S³ynny mówca, zachowa³o
siê do dziœ ponad 40 jego mów, najs³ynniejsze ³aciñskie
mowy poselskie (do Jakuba I 1621 r., do papie¿a Urbana
VIII 1633 r. i Rzeczypospolitej Weneckiej, do elektorów
Rzeszy 1636 r.) by³y wydawane wspó³czeœnie, liczne
mowy polskie w rêkopiœmiennych odpisach (szczególnie
popularne mowy przy oddawaniu pieczêci) i przedrukowane
w antologii Jana Pisarskiego Mówca polski... T. 1.
Kalisz 1668 (zob. M. Bar³owska: Jerzy Ossoliñski. Orator
polskiego baroku. Katowice 2000);
Stanis³aw Cikowski – jedyny syn Stanis³awa Cikowskiego,
podkomorzego krakowskiego, postaæ ma³o poznana, por.
Wprowadzenie, s. 15–16;
Breñ – wieœ w powiecie d¹browskim, z zabytków XVII w. pozosta³y
we Brniu tylko bli¿ej nieokreœlone wa³y szwedz-
140