HERMENEUS jrg 56-1984 nummer 2 - Tresoar

Polyphemus,
Acis en
Galatea
Ovidius Metamorphoses
XIII 750 t/m 897 1
Ik was verliefd op Acis, de Cycloop op mij, zo begint de zeenimf Galatea haar eigen
geschiedenis aan Scylla te vertellen. Polyphemus is zo verliefd dat hij al z’n vroegere
activiteiten vergeet en alleen maar aan Galatea kan denken. Zittend op een rots aan zee
zingt hij, terwijl Acis en Galatea zonder dat hij het weet meeluisteren, het volgende lied
voor haar.
‘Galatea, blanker ben je dan de bloem van de sneeuwwitte liguster, bloeiender dan
weidevelden, slanker dan een hoge els, schitterender dan kristal, speelser dan een
jong bokje, gladder dan door de zee gepolijste schelpen, heerlijker dan zon in de
winter en schaduw in de zomer, edeler dan appels, opvallender dan een hoge plataan,
helderder dan ijs, zoeter dan een rijpe druif, zachter dan zwanedons en gestremde
melk, en, als je maar niet wegliep, mooier dan een besproeide tuin.
Maar, Galatea, wilder ben je ook dan ongetemde vaarzen, harder dan een stokoude
eik, bedrieglijker dan de golven, eigenzinniger dan wilgentwijgen en wilde wingerd,
onbuigzamer dan deze rotsen hier, onstuimiger dan een rivier, hooghartiger dan de
veelgeprezen pauw, feller dan vuur, stekeliger dan distels, grimmiger dan een berin
met jongen, dover dan de zee, wreder dan een slang waarop getrapt is, en - wat ik nog
het ergste vind - je vlucht nog sneller dan een hert, opgejaagd door hondengeblaf,
nee, zelfs sneller dan het waaien van de wind.
Maar kende je me goed, dan zou je vlucht je wel spijten, en zou je juist ieder gemist
moment vervloeken en moeite doen om mij te binden. Weet je wat ik bezit? Een heel
stuk berg met een natuurlijke grot, waarin je hartje zomer de hitte niet voelt en
’s winters de koude niet. Ik heb appels, de takken buigen er van door. Druiven heb
ik, ze lijken wel goud, aan lange ranken, en ook andere, purperkleurige. Voor jou
bewaar ik ze, allebei. Zelf zul je eigenhandig rijpe aardbeien plukken, gegroeid in de
schaduw van het bos, en zelf ook herfstkornoeljes en pruimen, zowel de sappige
donkere als de prachtige gele met een kleur als was. Trouw je met mij, het zal je niet
ontbreken aan kastanjes en aardbeziën; iedere boom zal tot je dienst staan.
Dit vee hier: allemaal van mij! En veel lopen er nog rond in de dalen en in de
beschutting van het bos, veel staan er op stal in mijn grot. En als je mij soms vroeg:
hoeveel zijn het er nou?, dan zou ik het je niet kunnen zeggen. Alleen een arm man telt
zijn vee. Over hun kwaliteiten hoef je me niet te geloven - kom zelf maar kijken hoe
42/98