HERMENEUS jrg 56-1984 nummer 2 - Tresoar

Claude Lorrain (1600-1682) voegt Acis en Galatca er weer aan toe, maar bij hem
ligt het zwaartepunt op het mooie zeelandschap, waarin de kleine figuurtjes bijna
verdwijnen. Dat er gevaar dreigt, is duidelijk op te maken uit de donkere wolken, die
zich op de achtergrond rond de Etna opstapelen.
Tot de overgangsperiode van het Academisme naar de Lodewijk-XVe stijl
behoren o.a. de Boulognes. Deze kunst richt zich tot de opkomende bourgeoisie.
Zowel Bon als Louis Boulogne, van wie wij reeds een ‘Venus in de werkplaats van
Vulcanus’ aanhaalden, schilderde een ‘Triomf van Galatea’, die weinig nieuws bracht.
Ook Antoine Coypel (1661-1722) behoort tot deze periode, maar hij brengt ons
dichter bij de rococo-stijl. In zijn ‘Triomf van Galatea’ (afb. 4) verschijnt de zeenimf
Afb. 4. Anioinc Covpel, Triomf van Galatea.
Cat. Sotheby P.B. Monaco, Juni 1982.
in bescheiden négligé, zoals toen aanbevolen werd door de Academie. Maar - en
hierin ligt de vernieuwing - Galatea is ontegenzeglijk een portret, een model
waarschijnlijk ontleend aan het hof van de Regent, de hertog van Orléans. Het brengt
Coypels wil tot uitdrukking om weer tot de werkelijkheid terug te keren. De
reusachtige, iets vulgaire Polyphemus leunt over een rots om zijn liefde beter te
kunnen gadeslaan.
Een nieuwe periode
Met Jean-François de Troy (1679-1752) zijn wij in de nieuwe periode beland.
Volgens zijn biograaf (de ridder de Valory) stond hij goed aangeschreven ‘bij de
fatsoenlijke hoewel gevoelige vrouwen van de Parijse bourgeoisie’ 5 . Voor hen schilderde
hij tal van genre- en historiestukken, waaronder een ‘Acis en Galatea’ (afb. 5). De
blanke, mollige Galatea vertoont een burgerlijke wellust, die reeds aan Boucher doet
denken. Ondanks zijn derde oog is Polyphemus niet meer dan een gewone, jaloerse
minnaar, die naar een steen grijpt om zijn jeugdige rivaal te verdrijven.
48/104
Afb. 5. Jean-Francois de Troy, Acis en Galatea.
Cat. Sotheby P.B. Monaco, Juni 1982.