PrzeglÄ daj publikację

W klasie II przy realizacji tematu Freizeitbeschäftigungen
nadarza siê dobra okazja do
wypowiedzi dotycz¹cych planu dnia, zainteresowañ,
dobrego wykorzystania czasu, zajêæ pozalekcyjnych,
udzia³u w kó³kach zainteresowañ.
Wiadomo, ¿e przy symulowanych sytuacjach trudno
zast¹piæ naturalne. Gdy tematy dotycz¹ samych
uczniów, ich wra¿eñ, prze¿yæ, opinii, wówczas
wypowiedzi staj¹ siê bardziej spontaniczne.
Takim sprawdzonym tematem jest np. œwie¿o
odbyta wycieczka. Temat ten wymaga jednak
wzbogacenia s³ownictwa dotycz¹cego zabytków.
W klasie IV opracowa³am temat System
szkolny w Niemczech. Za punkt wyjœciowy do
tego tematu pos³u¿y³ mi tekst pozapodrêcznikowy
Schulen in Deutschland 6) . Uczniowie mieli
ju¿ przyswojony, potrzebny zasób s³ownictwa,
wiêc by³a mo¿liwa rozmowa, na temat ró¿nych
szkó³ i realizowanych w nich programów. Zadaniem
domowym, w zwi¹zku z tym tematem,
by³o porównanie systemu szkolnego w Niemczech
i w Polsce.
Przegl¹daj¹c liczne prace metodyczne
i testy egzaminacyjne z dawnych lat nietrudno
stwierdziæ, ¿e ró¿ni¹ siê one od obecnych za³o-
¿eñ, priorytetów metodycznych oraz wymagañ
na egzaminie maturalnym i wstêpnym na wy¿-
sze uczelnie. Obecnie chodzi o sprawdzenie
komunikatywnoœci. Opanowaniu tej w³aœnie
umiejêtnoœci ma s³u¿yæ metoda komunikacyjna
wymagaj¹ca dobrej znajomoœci jêzyka i wykszta³conych
nawyków. Od kilku lat przeprowadzana
jest tzw. nowa matura wymagaj¹ca od
ucznia szybkiej reakcji jêzykowej. W trakcie egzaminu
otrzymuje on has³a, polecenia czy te¿
pytania i musi na nie od razu reagowaæ. Wprawdzie
wiêkszoœæ egzaminów wstêpnych ma formê
pisemn¹, lecz i ta wymaga szybkiego refleksu.
Ten z kolei, zale¿y od dobrej znajomoœci gramatyki
i leksyki i tak zwanego obycia jêzykowego.
Poprzednie testy z egzaminów wstêpnych by³y
zbyt zgramatyzowane, co spotka³o siê z krytyk¹
Niemców przeprowadzaj¹cych te egzaminy.
Tymczasemnowemetodynauczaniaprzygotowuj¹
absolwentów szkó³ œrednich do nowych
wymagañ na egzaminie, do kontynuacji nauki
jêzyka na uczelni wy¿szej lub do nauki indywidualnej.
Jêzyk mówiony ró¿ni siê od pisanego.
W mowie pos³ugujemy siê raczej prostszymi
zdaniami u¿ywaj¹c np. pewnych skrótów. I tak
zamiast pe³nych zdañ celowych czy okolicznikowych
sposobu mówi¹cemu ³atwiej jest u¿yæ
Infinitivgruppen. Zamiast zdañ ze spójnikiem
dass lub zdañ warunkowych z wenn u¿ywa siê
zdañ bezspójnikowych pamiêtaj¹c przy tym
o zmianie szyku zdania. £atwiej jest komunikowaæ
siê jêzykiem mówionym, gdy¿ wypowiedŸ
mo¿na uzupe³niæ mimik¹, gestem lub wyraziæ
monosylab¹. Jêzyk pisany wymaga wiêkszej
starannoœci i wprawy.
W szkolnym kursie jêzyka obcego uczeñ
jest w stanie opanowaæ tylko pewn¹ czêœæ
materia³u. Dlatego tak wa¿ne jest, by pocz¹tek
nauki da³ ucz¹cym siê dobre podstawy.
Uwa¿am, ¿e metoda komunikacyjna jest
najbardziej skuteczna, lecz powinny byæ stosowane
i inne metody prowadz¹ce do opanowania
czterech sprawnoœci jêzykowych.
Bibliografia
Brzeski A. (1975), Nauczanie języka niemieckiego na stopniu
wyższym, Warszawa, PZWS.
Bukartyk A. Egzamin ustny z języka niemieckiego, Tarnów,
Ksiêgarnia Wydawnictw Obcojezycznych.
Pfeiffer W. (1996), Deutsch mal anders neu, Warszawa,
WSiP.
Słownik wyrazów obcych (1999), Warszawa, PWN.
Szubin E., Podstawowe zasady metodyki nauczania języków
obcych, Warszawa, PZWS.
(listopad 1999)
6)
A. Bukartyk, Egzamin ustny z języka niemieckiego Tarnów, Ksiêgarnie Wydawnictw Obcojêzycznych, s. 44.
Informacje o programach do nauczania jêzyków obcych s¹ podane na stronach
internetowych MEN-u:
httpwww.men. waw.pl
60