PrzeglÄ daj publikację

Janina Skrzypczyńska
Ostrowiec Świętokrzyski
Jak rozwijam sprawność mówienia
Nasi uczniowie wreszcie zaczynaj¹ sobie
zdawaæ sprawê z koniecznoœci opanowania jêzyka
obcego. Dziêki systematycznemu mówieniu
stopniowo nabywaj¹ bieg³oœci jêzykowej
i wiary we w³asne si³y. Pocz¹tkowo maj¹
du¿e opory przed mówieniem w obecnoœci innych.
Dlatego dobrze jest najpierw stosowaæ
proste æwiczenia powtarzania grupowego i mówienia
w parach, które wydaj¹ siê ³atwiejsze
i pomog¹ przekroczyæ bariery niechêci i lêku
przed mówieniem w wiêkszej grupie.
Organizuj¹c ró¿ne æwiczenia w mówieniu,
zawsze zadajê sobie pytanie, czy powinnam
zwróciæ baczniejsz¹ uwagê na poprawnoœæ jêzykow¹
czy na p³ynnoœæ wypowiedzi moich
uczniów. W æwiczeniach sterowanych zawsze k³adê
du¿y nacisk na poprawnoœæ w u¿yciu s³ownictwa,
struktur gramatycznych i wymowy. Natomiast
przy wolnych wypowiedziach jestem bardziej
liberalna wobec b³êdów. Pope³nione b³êdy
uczniowie zwykle poprawiaj¹ sami, po zakoñczeniu
wypowiedzi, lub pomagaj¹ im przy tym inni
uczniowie. Niejednokrotnie, b³êdy s¹ pope³niane
w toku spontanicznego mówienia, zupe³nie przypadkowo,
a uczniowie znaj¹ poprawne formy.
Aby zachêciæ uczniów do mówienia, staram
siê stworzyæ w klasie mi³¹ atmosferê,
w której nie bêd¹ siê oni obawiali pope³niania
ewentualnych b³êdów, a porozumiewanie siê
z nauczycielem i kolegami bêdzie naturalne
i jednoczeœnie przyniesie im du¿o satysfakcji.
Osi¹gniêciu tego celu s³u¿¹ w pierwszej fazie
æwiczenia sterowane. Ich przyk³adem mo¿e byæ
tworzenie zdañ opowiadaj¹cych treœæ prostego
obrazka lub podanie modelowego dialogu, który
uczniowie zmieniaj¹ w taki sposób, aby mówiæ
o sobie i przekazaæ swoje pomys³y. Oczywiœcie,
w obydwu przypadkach mówienie musi
byæ oparte o wczeœniej wprowadzone i wyæwiczone
struktury.
Poni¿ej podam przyk³ady stosowanych
przeze mnie æwiczeñ w mówieniu zarówno sterowanych,
jak i takich, które wymagaj¹ od
ucznia wiêkszej samodzielnoœci – tych sprawdzonych,
które lubiê i czêsto stosujê.
Ö
Ćwiczenia
z luką informacyjną
Tego rodzaju æwiczenia mo¿na przeprowadziæ
w parach lub w ma³ych grupach. Polegaj¹
one na tym, ¿e jeden uczeñ lub jedna
grupa uczniów posiada niepe³n¹ informacjê,
albo nie zna jej w ogóle; zadaniem jest wiêc
uzupe³nienie jej lub zdobycie. A oto przyk³ady:
× Wskazywanie kierunków (Giving directions)
Cel – æwiczenie zastosowania struktur jêzykowych
u¿ywanych przy wskazaniu drogi, np. Go
straight on; Turn left...; It’s on the right itp.
Przebieg ćwiczenia: wykonywane jest ono parami.
Uczniowie otrzymuj¹ mapê tego samego
miasta. Na mapie ucznia A brakuje oznakowania
niektórych miejsc; pyta wiêc o nie ucznia B,
który podaje wskazówki okreœlaj¹ce jak do
nich dojœæ. Uczeñ A zaznacza te miejsca na
swojej mapie. Na mapie ucznia A mog¹ siê
tak¿e znaleŸæ miejsca nie zaznaczone na mapie
ucznia B. Uczniowie zmieniaj¹ siê wówczas rolami.
× Zakupy (Shopping)
Cel – æwiczenie zastosowania struktur jêzykowych
u¿ywanych przy robieniu zakupów, np.
Have you got any...?, How much does it cost?
itp.
Przebieg ćwiczenia: uczniowie dobieraj¹ siê parami.
W ka¿dej z nich uczeñ A jest klientem,
który ma listê zakupów; a uczeñ B sprzedawc¹,
który jest wyposa¿ony w listê dostêpnych produktów
z ich cenami. Uczniowie nie patrz¹ na
swoje listy. Uczeñ A próbuje dokonaæ zakupów
zgodnie ze swoj¹ list¹: np.:
A: Have you got any tea?
B: Yes, I have.
A: How much does it cost?
B: 50p a packet.
61