cache

สรุป
95
การศึกษาความสัมพันธระหวางความเสียหายของเยื่อหุมเซลลและการเกิดอาการสะทาน
หนาวของใบพืชสกุลกะเพรา สามารถสรุปผลดังตอไปนี้
1. ใบพืชสกุลกะเพรามีการพัฒนาอาการสะทานหนาวระหวางการเก็บรักษาที่ 4 o ซ โดย
แสดงอาการยุบตัวหรือการตายของเนื้อเยื่อดานทองใบเกิดขึ้นกอน มีการยุบตัวของเซลล spongy
กอนเซลล palisade อาการสะทานหนาวที่เดนชัดคือ เกิดจุดสีน้ําตาล หรือ แถบสีน้ําตาลแดง มี
ขนาดไมสม่ําเสมอ บริเวณปลายใบ ขอบใบ หรือเนื้อเยื่อใกลเสนกลางใบ ตอมาเนื้อเยื่อเปลี่ยนเปนสี
ดํา ขยายขนาดเพิ่มขึ้น และอาจเกิดการหดตัวของเนื้อเยื่อทําใหใบเหี่ยว สําหรับอุณหภูมิที่เหมาะสม
สําหรับการเก็บรักษาและไมทําใหเกิดอาการสะทานหนาวคือ 12 o ซ โดยมีอายุการเก็บรักษานาน
ประมาณ 1 สัปดาห
2. พืชสกุลกะเพรามีความไวและระดับความรุนแรงตอการเกิดอาการสะทานหนาวแตกตาง
กัน ใบแมงลักมีความไวตออุณหภูมิต่ํามากที่สุด รองลงมาไดแกใบกะเพราและใบโหระพามีความ
ไวตออุณหภูมิต่ํานอยที่สุด โดยใบออนมีความไวตออุณหภูมิต่ํานอยกวาใบแกในทุกสายพันธุ โดย
พบวาเนื้อเยื่อใบแกมีคาการรั่วไหลของประจุมากกวาเนื้อเยื่อใบออนและเนื้อเยื่อบริเวณที่เกิดสี
น้ําตาลมีการเพิ่มขึ้นของคาการรั่วไหลของประจุสอดคลองกับคาดัชนีอาการสะทานหนาวที่เพิ่มขึ้น
แตสวนของเนื้อเยื่อปกติที่แยกมาจากใบที่มีดัชนีอาการสะทานหนาวแตกตางกันมีคาการรั่วไหลของ
ประจุคงที่
3. กิจกรรมเอนไซม PPO ในใบแมงลักโดยรวมมีคาสูงกวาใบโหระพา แตมีลักษณะการ
เปลี่ยนแปลงที่แตกตางกัน ในใบแมงลักกิจกรรม PPO ลดลงอยางตอเนื่อง ขณะที่ใบโหระพามี
กิจกรรม PPO คอนขางคงที่ในระหวางการเก็บรักษาอุณหภูมิต่ํา โดยในใบออนมีกิจกรรมเอนไซม
PPO มากกวาในใบแกทั้ง 2 ชนิด สวนปริมาณสารฟนอลิกในใบโหระพาโดยรวมมีปริมาณมากกวา
ใบแมงลัก แตในใบออนและใบแกมีปริมาณสารใกลเคียงกัน
4. ในแมงลักใบแกมีกิจกรรมเอนไซม LOX และมีการสะสมของ mRNA transcript ของ
ยีน OcLOX ระหวางการเก็บรักษาที่ 4 o ซ มากกวาในแมงลักใบออน สวนใบแกเก็บรักษาที่ 12 o ซ
ไมมีการแสดงออกของตลอดการเก็บรักษา สําหรับปริมาณ TBA- reactive compound มีลักษณะ
การเปลี่ยนแปลงคลายกันทั้งในใบแกและใบออน