Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
- Ĉu vi havas inklinon? - ŝi alrigardis min heziteme.<br />
- Jes - mi diris, kaj rigardis la plankon iom embarasita.<br />
Mia patrino tiam denove ekploris, sed mian manon jam tenis mia baptopatro. <strong>La</strong> kompatindulino longe<br />
luktis en sia animo, ĉu ŝi forpermesu min, fine cedis: "Dio benu kolombeto mia, eĉ tiel vi apartenos al mi<br />
ĉiudimanĉe."<br />
Ĉar estis konsento pri tio, ke ĉiun dimanĉon mi pasigos en la mueldomo. Agrable trafos min la festotaga<br />
nigra pano post la labortagaj mielkukoj.<br />
Mi surmetis mian magian feljakon, kaj ni ekiris al la mondo. Mi ĝojis, fakte ĝojis, ke mi fariĝos mastro,<br />
tamen estis bone, ke mia baptopatro forte tenis mian manon, ĉar kiam ĉe la vojkurbo mi ekvidis mian<br />
patrinon ploreti ĉe la muro de la mueldomo, mi ekdeziris forkuri de la mastruma profesio.<br />
<strong>La</strong> domo de mia baptopatro ne estis malproksime, ĝis tagmezo ni alvenis. Ĝi estis bela domo kun ruĝa<br />
tegmento, mia baptopatrino atendis nin ĉe la granda verando.<br />
Multe ŝi ekskuzis sin, ke ŝi ne kuiris tagmanĝon, ĉar ne sciis, ĉu ni alvenos.<br />
- Jen, mi ne povas doni ion alian, nur pecon da pano.<br />
- Eĉ la panon mi dankas, mi diris grimace, ĉar ne tiel mi imagis la tagmanĝon de mastrumanto. Sed mia<br />
baptopatro interrompis:<br />
- Senĉesa manĝado estas superflua. <strong>La</strong> infano estas tiel malgaja, ke li eĉ ne povus gluti buŝplenon.<br />
Cetere ni volis iri al la vinberĝardeno, kaj satiĝo nur detruas diligentecon. Prave, ĉu ne, filo Gregorio?<br />
Li kvazaŭ trapikis min per rigardo, do mi ne kuraĝis respondi ion alian, nur tion, ke prave.<br />
Tiam li demandis, ĉu mi povas grimpi arbon?<br />
- Kiel sciuro - ekbrilis miaj okuloj.<br />
- Brave - li frapadis mian ŝultron, kaj ridetis bonhumore, - Ĉu vi ŝatas la pirojn?<br />
- Kiel oriolo [64] - mi diris ĝoje.<br />
- Stultaĵo! - li denove grumblis, kaj malafable puŝis min. - Mi ankoraŭ ne vidis infanon similan al vi, kiu<br />
senĉese pensadas pri manĝado.<br />
Sed kiam li jungis la azenon antaŭ la duonĉaron, [65] li denove havis bonan humoron, kaj ridante frapadis<br />
mian ŝultron per la vipo.<br />
- Nu, flugu oriolo mia!<br />
Mi volis surgrimpi la ĉaron, sed je tio mi jam ne estis oriolo por li.<br />
- Ho, azenido - ridis la maljuna mastro -, ne tiel okazos la afero! Mi vetis kun la azeno, kiu el vi ambaŭ<br />
povas kuri pli rapide. Jen, mi volas vidi, kiu el vi pli meritas la nutraĵon, ĉu azeno Gregorio, aŭ azeno<br />
Galopulo.
Change language