Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
alvenu la enirejon.<br />
Ĵaŭdo estis la sekva libertago, do ĉe tagmeza sonoro [125] mi jam atendadis antaŭ la enirejo de la minejo.<br />
Mia feino plenigis mian saketon per freŝbakitaj kukoj, mi pensis, ke mi regalos per ili ankaŭ<br />
<strong>La</strong>mpaŝulon.<br />
Sed avo Petro alvenis sola, kaj li ekmiris, kiam mi interesiĝis pri mia amiko.<br />
- Vi deziras vidi la minejon, ĉu ne, knabo?<br />
- Nepre la minejon.<br />
- Do vi ne povas vidi vian samklasanon, ĉar li loĝas ne ĉi tie, sed ĉe la eksminejo, kiu troviĝas en alia<br />
direkto. Cetere la vojo al ĝi eĉ ne estus dezirinda por vi.<br />
Venis en mian kapon, ke iam mi aŭdis pri grifoj, [126] kiuj gardas la loĝejon de Kiŝmedo. Mi pensis, ke<br />
pli bone estas resti kun avo Petro. Mi eĉ ekiris, kiel blinda ĉevalo, [127] sed la maljuna ministo kaptis<br />
mian ŝultron.<br />
- Haltu, knabo, ne rapidu tiel. Estus domaĝe malpurigi tiun belan feljakon. Rigardu, mi akiris vestaĵon,<br />
taŭgan por tiu ekskurso.<br />
Malantaŭ la pordo la maljunulo prenis belaspektan minokostumon. Eĉ pintan minoĉapon li surmetis al<br />
mi. Mi estis tre kontenta, kiam mi rigardis min en la spegulo de la rivereto, kiu fluetis tra la korto de la<br />
minejo. Mi aspektis, kiel la oka nano en la fabelo pri neĝulino.<br />
Sed en la okuloj de avo Petro aperis larmogutoj, kiam mi afektadis maskobalon antaŭ li.<br />
- Kvazaŭ mi vidus mian filon - li murmuris malgaje.<br />
- Ĉu vi havas filon, avo Petro?<br />
- Mi havis, knabo, mi havis. Tio okazis antaŭlonge. <strong>La</strong> minejo lin rabis de mi.<br />
Miaj haroj hirtiĝis, eĉ miaj dentoj klakadis, kiam ni descendis per la mineja lifto. Kvazaŭ granda sitelo<br />
falus kun ni en senfundan puton. Avo Petro forviŝis mian fridan ŝviton ĉe la frunto, kaj diris, ke mi<br />
trankviliĝu, ĉar mi baldaŭ ŝvitos pro la varmo.<br />
Kaj fakte, kiam ni atingis la fundon, mi tuj ekdeziris depreni la ĉapon. Malfacile mi povis spiri, kaj mi<br />
vidis tiom, kiom oni vidas nokte en fermita kelo. Sed poste avo Petro svingis la bruligitan lampon. [128]<br />
- Ĉirkaŭrigardu en nia minejo!<br />
Mi eksentis premon ĉe la koro, kaj mi ne povis diri ion, kiam mi ekvidis la medion. Kvazaŭ ni estus<br />
starantaj en nigra preĝejo, kiun skulptis la manoj de Dio. Ĉiudirekte estis videblaj koridoroj kun lampoj<br />
ĉe la fino, kiel eterna lumo [129] en preĝejo.<br />
- Ek al tiu direkto - gvidis min avo Petro ĉe mia mano al la plej larĝa koridoro.<br />
Kelkan tempon mi rerigardadis timeme. Mi sentis, kvazaŭ nevidebla persono sekvus nin. Sed nur niaj<br />
paŝoj resonis en la tunelo. Foje ĉesis la bruo, eĉ niaj paŝoj fariĝis neaŭdeblaj. Ĝis maleoloj ni vadis en<br />
karbopulvoro.
Change language