You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Poste li pene levis sin, eble eĉ ekhontis iomete, ĉar spiteme levis la ĉapelon, svingis sian bastonon, kaj<br />
minacis per ĝi iun:<br />
Urbaĉo, urbaĉo, vi povas atendi vane, ke mi denove vizitu vin!<br />
Nia rigardo iomete sekvis la maljunulon, poste la feino ekparolis:<br />
- Gregorio kara, kion vi pensas, kiom kostas tia umo..., tia bojanta, longhara bulo? Oni nomas tian<br />
monstron ŝafhundo, ĉu ne?<br />
Mia feino eĉ pro la inklino al la kato Amiko rilatis malafable al la hundoj. Ŝi diris, ke tiuj bestoj ne havas<br />
aristokratan karakteron. Ŝi malŝatis precipe longharajn ŝafhundojn.<br />
Des pli amis Portulon mi mem. Multfoje ni peladis kune la musoformajn zizelojn sur la kampoj, kaj mi<br />
restis fidela al mia malnova amiko, kiom ajn Dio levis mian sorton. Mi respondis kun sincera<br />
entuziasmo, ke Portulo kostas precize cent forintojn. [102] Nur tial mi ne diris mil forintojn, ĉar mi ne<br />
sciis, ke tiel granda sumo ekzistas en la mondo.<br />
Sed mia feino eĉ sen tio ekgapis pro tia kosto.<br />
- Ĉu ceeent foriiintoj? - ŝi kunfrapis la manplatojn: - Mi pensas, Gregorio kara, ke ni devus demandi<br />
treege saĝan homon.<br />
Tiu treege saĝa homo estis la botisto Cetkin, kiu respondis, kvankam li mem por ĉiu hundo de la mondo<br />
donus eĉ ne moneron, ĉar lia filo, Gabrielo, tre timis la hundojn, tamen li opiniis, ke tri forintoj sufiĉus<br />
por reaĉeti Portulon.<br />
Mi revenis hejmen kun la fidebla informo, rakontis ĝin al mia feino; ŝi respondis nenion, nur faligis la<br />
kudraĵon sur la genuojn, kaj ŝi observadis la arĝentan fingroĉapon.<br />
- Mi pensas - Gregorio kara - ŝi subite ekparolis - ke la juvelvendisto trompis min pri tiu fingroĉapo. Ĝi<br />
premas mian fingron, ĝi estas peza, certe ĝi ne konsistas el vera arĝento.<br />
- Tio ne povas esti, feino mia - mi svingadis la kapon inteligente. - Ja vi donis por ĝi verajn arĝentajn<br />
monerojn.<br />
Post iom da tempo ŝi denove kontrolis la fingroĉapon:<br />
- Jen vidu, ĝi jam ne brilas tiel bele, kiel hieraŭ. Ĝia rando komencas flaviĝi. Sed mi ne permesas fari el<br />
mi naivulinon. Oho, fingroĉapo, ek, reveni al la juvelvendisto! Mi elpikos al li la okulojn, se li ne redonos<br />
mian monon.<br />
Ŝi tuj surmetis kaptukon, kaj ekiris. Ĉe la pordo ŝi returniĝis:<br />
- Sed vi, Gregorio kara, informu la bonulon, ke li vizitu nin ĉirkaŭ vespero. Eble ĝis tiam retroviĝos<br />
ankaŭ tiu umo... , tiu longhara bulo.<br />
Oni povas imagi, kiel mi rapidis, sed mia feino estis eĉ pli rapida. Kiam kun Georgo mi revenis hejmen,<br />
Portulo jam ricevis rubandon ĉirkaŭ la kolo, sur ĝi medalon, kiu informis la mondon, ke ekde nun<br />
Portulo laŭleĝe rajtas mordi la impostiston.<br />
- Hu-vaŭ-baŭ-vaŭ-haŭ-pum! - Jen tiel salutis la hundo ekvidinte sian mastron. Tio ne estis informriĉa
Change language