MEERVOUDIG RUIMTEGEBRUIK ENKELVOUDIG RECHT - Habiforum

Dit beeld van de MSWG gaf de medewerkers van DNR en andere regionale instanties
een letterlijk gevoel van verwarring en frustratie. Bestaande methodes pakten
naar eigen inzicht slechts twintig procent van de problemen aan. De overige tachtig
procent werden helemaal niet effectief bestreden.
10.4 DE REACTIE VAN DNR
Het nettoresultaat was een groeiende twijfel en rusteloosheid binnen de kring van
medewerkers van DNR ten aanzien van bestaande methodes. Door de bestaande
beleidsstructuur veroorzaakte spanningen werden door collega’s in andere staten
ook ervaren. De onderlinge gesprekken versterkten het idee dat slechts het vergroten
van de betrokkenheid bij de bestaande structuur (door ofwel het beleid strakker
te maken, ofwel de reikwijdte ervan te vergroten) de twijfels niet weg zou nemen.
De onmiddellijke reactie kenmerkte zich reeds sterk door een pragmatisme dat
karakteristiek zou zijn voor de hervorming: twijfels over doelen brachten een gemeenschap
tot stand die de mogelijkheid bood doelen te herstructureren en te experimenteren
met middelen; vervolgens kon de provisorisch vastgelegde relatie
tussen doelen en middelen beoordeeld worden.
Het besef van de beperkingen van de huidige beleidsvoering had vier consequenties.
In de eerste plaats versterkte dit het vertrouwen van de DNR medewerkers
in hun gevoel dat er iets moest veranderen en in de manier waarop dit moest
gebeuren. Het besef dat hun tegenhangers in de VS worstelden met soortgelijke
twijfels moedigde hen aan ruimte te scheppen om op een beperkte schaal te experimenteren
met een alternatief uitvoeringsmodel. Dit werd nog versterkt door de
wetenschap dat op bepaalde plaatsen in Europa toezichthouders nieuwe manieren
van aanpak met succes hadden toegepast. In de tweede plaats leidde het besef van
beperkingen tot de wil om, in plaats van zich af te wenden, juist samen te werken
met goed gezinde en steeds beter geïnformeerde belanghebbenden uit de zakenwereld
en de samenleving. Tegelijkertijd trachtten de DNR medewerkers de risico’s
en interne conflicten in de hand te houden door de variatie aan potentiële experimenten
te beperken en zich vast te houden aan geboekte successen (ofwel in de
particuliere sector ofwel in het buitenland). In de derde plaats poogden zij banden
op te bouwen of te verstevigen met collega’s elders in de VS en met collega’s die
onderzoek deden naar alternatieven in landen als Nederland en Beieren. Het
MSWG plaatste de uitwisseling van ervaringen en de ontwikkeling van alternatieven
voor een uniforme beleidsstructuur, welke het gevolg was van een sterk federale
wetgeving, in hun context.
In de vierde plaats was er een duidelijke behoefte aan het verbreden van de
discussie teneinde steun te kunnen krijgen voor welke verandering dan ook. Dit
wees op de noodzaak andere belanghebbenden bij de gang van zaken te betrekken.
Onder deze groepen moesten zich zowel sceptici als traditionalisten bevinden. Tevens
moesten deze groepen zowel uit afgevaardigden namens de industrie als uit
135