MEERVOUDIG RUIMTEGEBRUIK ENKELVOUDIG RECHT - Habiforum

isico’s die zij willen en kunnen nemen. In het geval van meervoudig ruimtegebruik
heeft de wetgever nooit voor die keuze gestaan, omdat er geen Wet Meervoudig
Ruimtegebruik is. Wel heeft de wetgever nog onlangs de Interimwet Stad & Milieu
aangenomen. Daar stond hij voor de keuze om partijen de mogelijkheid te geven
gebruik te maken van de hardheidsclausule die deze wet biedt, en om daarover
naar hartelust te onderhandelen. Dit zijn ongeveer de partijen die ook rondom
meervoudig ruimtegebruik te verwachten zijn. Met andere woorden, zou er een
Wet Meervoudig Ruimtegebruik zijn, dan lijkt het alsof de wetgever daarin bereid
zou zijn partijen een behoorlijke hoeveelheid eigen verantwoordelijkheid te geven.
Tenslotte, wat moet de conclusie zijn van toepassing van de checklist voor
onderhandelend bestuur op meervoudig ruimtegebruik? Meervoudig ruimtegebruik
is te open en onvoorspelbaar om het echt te reguleren, of dereguleren met heldere
materiële of procedurele normen. Daarvoor zijn ook de politieke risico’s te groot
in een speelveld waarin tal van belangen spelen die altijd open staan voor politieke
interventie. De enige mogelijkheid die opportuun lijkt, is het werken met hardheidsclausules,
omdat die flexibel genoeg zijn voor het open, onvoorspelbare en
politieke speelveld waarop meervoudig ruimtegebruik zich bevindt.
11.6. TOT SLOT
In dit hoofdstuk is onze vraag welke mogelijkheden er zijn om door middel van
wetgeving ruimte te bieden aan meervoudig ruimtegebruik, en wat de voor- en
nadelen zijn van de manieren waarop dit gebeurt. Beantwoording van deze vraag
begint met het kijken naar situaties van onderhandelend bestuur. Het is voor de
wetgever significant anders om een scherp afgebakende situatie te normeren, dan
een niet zo scherpe. Naarmate de voorspelbaarheid groter is, is de mogelijkheid om
ruimte te verschaffen dat ook. Het is eerder mogelijk ruimte te bieden bij een geïnstitutionaliseerd
veld dan bij een open veld, bij gevestigde, georganiseerde spelers
dan bij passanten, en bij permanente, stabiele situaties dan voor incidentele problemen.
We hebben ook de verschillende mogelijkheden van regelgeving geschetst
die de wetgever ter beschikking staan. Gebleken is onder meer het volgende:
− In geval van belangenbehartiging hebben betrokkenen graag een materiële
norm, als basis voor onderhandelingen; een te lage ondergrens aan normen
geeft onzekerheid bij de onderhandelende partijen, maar
− te zware materiële normen kunnen onderhandelingen onmogelijk maken;
− met procedurele waarborgen kan men ervoor zorgen dat onderhandelaars
rekening houden met niet bij de onderhandelingen aangesloten betrokkenen,
maar
− zware procedurele waarborgen vormen een gevaar voor onderhandelingsresultaten
en voor de uiteindelijke snelheid van het beleidsproces;
155