MEERVOUDIG RUIMTEGEBRUIK ENKELVOUDIG RECHT - Habiforum
MEERVOUDIG RUIMTEGEBRUIK ENKELVOUDIG RECHT - Habiforum
MEERVOUDIG RUIMTEGEBRUIK ENKELVOUDIG RECHT - Habiforum
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
aanvaarde- afwijking van de materiële norm. Zeker bij meervoudig ruimtegebruik<br />
kan de wetgevingsjurist verwachten dat onderhandelaars uit zijn op een zo goed<br />
mogelijke consensus, waarbij terdege rekening wordt gehouden met zwakkere<br />
belangen. De wetgever kan het vertrouwen geven dat onderhandelaars de situatie<br />
zelf aan kunnen. Onderling kunnen zij dan bijvoorbeeld bepalen hoe Landinrichtingswet<br />
en een milieuwet op elkaar afgestemd kunnen worden, omdat een hardheidsclausule<br />
zoals in de Interimwet ze daartoe de mogelijkheid geeft.<br />
Mits omgeven met waarborgen voor partijen die alsnog buiten de boot<br />
vallen, kan de wetgever aan partijen zelf overlaten tot een rechtvaardige uitkomst<br />
te komen. Dat doet hij bij een hardheidsclausule en in principe ook bij deregulering,<br />
materieel en procedureel. Materiële deregulering bij meervoudig ruimtegebruik<br />
betekent dat de wetgever minder eisen stelt aan de bescherming van belangen<br />
als ruimte, wonen, landschap, of bodem. Dilemma is dat hij daarmee gelegenheid<br />
geeft tot onderhandelingen waardoor die belangen uiteindelijk beter af zijn, maar<br />
ook ruimte aan partijen om minder rekening met die belangen te houden en dus<br />
niet te participeren in onderhandelingen. Hetzelfde dilemma geldt omgekeerd voor<br />
materiële regulering. Strengere eisen aan bijvoorbeeld ruimtegebruik kan partijen<br />
noodzaken tot onderhandeling, maar kan ze ook de positie geven niet te onderhandelen<br />
en gewoon hun eigen gang te gaan, of kan alle onderhandeling dood<br />
slaan.<br />
Procedurele deregulering geeft partijen minder waarborgen en zal zorgen<br />
dat zij zich meer richten op de materiële bescherming die hun belangen in de wet<br />
hebben. Idee is dat zij daarmee meer bereid zullen zijn tot onderhandelingen. Omgekeerd<br />
zal procedurele regulering de neiging kunnen versterken meer heil te zoeken<br />
bij bezwaar- en beroepsprocedures en dus minder te gaan onderhandelen.<br />
Welke neiging betrokkenen zullen krijgen van zwaardere negatieve sancties lijkt bij<br />
meervoudig ruimtegebruik niet echt interessant. Sancties zijn hier echt een laatste<br />
verdedigingslinie tegen overtreders en die zijn nauwelijks interessant voor situaties<br />
van onderhandelend bestuur waarin mensen spreken over zorgvuldig ruimtegebruik.<br />
Positieve sancties zijn wel interessant, maar een niet bestaande figuur in het<br />
recht. De enige bekende voorbeelden komen uit de Verenigde Staten, bijvoorbeeld<br />
de Green Tier Legislation, zie Hoofdstuk 10 van dit boek.<br />
Deze laatste Stap 6, Nut, draait om het gepercipieerde nut van de ruimte voor<br />
onderhandelend bestuur. Het is goed dat in onderhandeling te bepalen, maar de<br />
wetgever heeft ook zijn eigen verantwoordelijkheid. Voor de keuze is het van belang<br />
dat de wetgevingsjurist zich inleeft in de positie van de onderhandelaars en de<br />
154<br />
Stap 6 Nut<br />
Wat is maatschappelijk het nut van ruimte voor onderhandelend bestuur?