MEERVOUDIG RUIMTEGEBRUIK ENKELVOUDIG RECHT - Habiforum

is toegenomen. Zij zijn bovendien van mening dat door het interactieve proces het
draagvlak voor het streekplan is toegenomen (aldus 63% van de ondervraagden).
Andere positieve resultaten zijn dat men meer inzicht heeft gekregen in de standpunten
van andere partijen en dat het integrale karakter van het streekplan is bevorderd.
Ruim driekwart van de ondervraagden vindt dat het proces een open en
communicatief karakter heeft gehad. De meeste ondervraagden vonden de rolverdeling
tussen de provincie en de betrokken doelgroepen duidelijk. Ook over het
communicatieproces is men tevreden.
Ondanks deze positieve beoordeling wordt ook een aantal kanttekeningen
bij het proces geplaatst. Een eerste kanttekening bij het proces is dat 38% van de
ondervraagden vindt dat het proces niet inzichtelijk is geweest. Zij vinden het onduidelijk
wat de provincie met hun inbreng en die van andere partijen heeft gedaan.
Een tweede kanttekening is dat bijna een kwart van de ondervraagden (23%)
van mening is dat geen sprake is van een evenwichtige inbreng vanuit alle invalshoeken.
Het streekplan besteedt volgens hen vooral aandacht aan natuur- en
milieubelangen, agrarische belangen en ruimte voor water. Een derde kanttekening
die bij het proces kan worden geplaatst is dat de provincie er niet in slaagt om
samenhang te creëren met een ander interactief beleidstraject, het Reconstructieproces.
Twee vijfde van de ondervraagden (40%) geeft aan een dergelijke samenhang
niet te zien. Bijna de helft van de ondervraagden (47%) is van mening dat de
provincie in verschillende trajecten niet met gelijke, eensluidende, boodschappen
naar buiten treedt.
De belangrijkste conclusies uit het evaluatierapport zijn hieronder verder
uitgediept.
Stakeholders ervaren de laatste fase als tamelijk gesloten
De stakeholders waren in het evaluatierapport vrij eensluidend in hun mening.
“Externe stakeholders geven aan dat het proces in de loop der tijd minder open
werd. Openheid ontbrak met name ten tijde van het interne provinciale afwegingsproces.
Volgens een aantal stakeholders duurde dit proces te lang. Bovendien is de
provincie er niet in geslaagd om de gemaakte afwegingen helder te beargumenteren.
In het verlengde daarvan ligt het gevoel dat er onvoldoende een ritme is van
‘hoor en wederhoor’. Stakeholders zeggen dat zij wel werden gehoord, maar dat er
niet echt naar hen werd geluisterd. Stakeholders zijn vooral ontevreden over de
afsprakenkaders die aan het eind van het proces zijn vastgelegd tussen enerzijds
natuur- en milieuorganisaties en anderzijds de landbouwsector. Zij zijn niet zozeer
verbolgen over het feit dat op een gegeven moment, buiten het proces om, afspraken
zijn gemaakt. Wel storen zij zich eraan dat zij daarbij niet betrokken waren en
pas achteraf werden geconfronteerd met de uitkomsten. Deze uitkomsten hadden
namelijk grote consequenties voor hun handelen” (Slob et.al., 2002).
Het proces was in deze fase dus niet meer open, maar had een tamelijk gesloten
karakter gekregen. Tevens werd in deze stap in het proces volgens de deel-
59