Internationale benchmark capaciteit luchthavens - Kennisinstituut ...

vliegveld was. Orly ontwikkelde zich al snel tot de grootste luchthaven
van Frankrijk. Vanwege de ligging vlakbij buitenwijken van Parijs
vormde geluidshinder al snel een belemmering voor verdere groei van
het vliegveld. In 1968 werd een verbod op nachtvluchten ingesteld en
begin jaren zeventig werd duidelijk dat verdere uitbreiding niet meer
mogelijk was. Als oplossing werd in 1974, in een relatief onbebouwde
omgeving, een nieuwe luchthaven geopend: het huidige Roissy/
Charles de Gaulle. (Gordijn et al., 2006; Gordijn et al.,2007)
De plannen voor Charles de Gaulle voorzagen in totaal in vijf start- en
landingsbanen. Daarvan waren er bij de opening twee aangelegd.
(Gordijn et al., 2007). Het doel was om de luchthaven te laten
uitgroeien tot de primaire luchthaven van Parijs, maar dat ging niet
vanzelf. Air France moest eind jaren zeventig door de overheid
gedwongen worden om te verhuizen van Orly naar Charles de Gaulle.
Daarnaast deed de overheid grote investeringen om de luchthaven
aantrekkelijker te maken, waaronder een aansluiting op het TGVnetwerk
(SEO, 2007).
Pas na 1991 werd Charles de Gaulle in passagiersaantallen groter dan
Orly. Dit werd mede versterkt door een besluit uit 1994 dat aard en
omvang van het verkeer op Orly regelde. Charles de Gaulle was
daardoor de enige luchthaven die kon uitgroeien tot intercontinentale
hub. In 1997 werden een derde en vierde baan in gebruik genomen.
Tevens werd toen besloten om af te zien van de vijfde baan (Gordijn et
al., 2007).
Wettelijk kader
Er zijn verschillende wetten die aspecten rondom de luchtvaart in
Frankrijk regelen. Een aantal belangrijke wetten zijn de
Burgerluchtvaartwet (Code de l’Aviation Civile), de wet over stedelijke
ontwikkeling in de nabijheid van luchthavens (Loi relative à
l’urbanisation au voisinage des aérodromes), de wet over strijd tegen
geluid (Loi à la lutte contre le bruit) en het besluit omtrent de distributie
van verkeer op Parijse luchthavens (Arrêté relatif à la répartition du
traffic intracommunautaire au sein du système aéroportuaire parisien).
De Burgerluchtvaartwet regelt het ruimtegebruik rondom de luchthaven
door gebieden te definiëren waarin verboden of beperkingen gelden
aan de hoogte van obstakels. Deze worden vastgelegd in zogeheten
PSA’s (Plan de servitudes aéronautiques de dégagement). PSA’s zijn in
dat opzicht vergelijkbaar met het Nederlandse
Luchthavenindelingsbesluit. De burgerluchtvaartwet regelt ook
geluidgerelateerde operationele beperkingen van de luchthaven (Ineco,
2005).
De wet over stedelijke ontwikkeling in de nabijheid van luchthavens
stelt beperkingen aan de ruimtelijke ontwikkeling rondom luchthavens
vanwege geluid. In geluidblootstellingsplannen, de zogeheten PEB’s
(Plan d´Exposition au Bruit), worden geluidsbelastingszones afgebakend
en staat aangegeven welke bestemmingen daarbinnen zijn toegestaan.
PEB’s hebben in dat opzicht een vergelijkbare functie als het
86 Internationale benchmark capaciteit luchthavens