Erfgoededucatie in het Vlaamse onderwijs - CANON Cultuurcel

Andere docenten wijzen op de relativiteit van het verleden. ‘De grens tussen heden en verleden is zeer vaag, wat pas gebeurdis, is reeds verleden’.De meeste docenten en lectoren vinden ook werelderfgoed erfgoed. Slechts een beperkt aantal (4) ziet een duidelijkegeografische beperking. Erfgoed heeft dan een lokale component, ‘erfgoed is ingebed in de omgeving’. ‘Het gaatvan zeer lokale gebruiken (bv. Limburgse siroop) naar breder aanvaarde zaken, maar het blijft ruimtelijk afgebakend’.In deze visie is het lokale eerder een factor bij het toekennen van een erfgoedwaarde. Vlaaien zullen in Limburg alserfgoed beschouwd worden en niet in Brabant. Witloof zal dan weer eerder voor Brabanders erfgoed zijn.In een andere visie is erfgoed datgene wat wij overerven van onze voorouders en zodoende datgene wat onze eigenidentiteit uitmaakt, wat ons onderscheidt van ‘anderen’. Hierbij wordt bijvoorbeeld gedacht aan volksmuziek.Een derde visie (twee respondenten) plaatst voorgaande visie in een pejoratief daglicht. ‘Ik sta nogal huiverachtigtegenover het hele denken rond erfgoed en erfgoededucatie. Erfgoededucatie lijkt als doel het koesteren van het eigen goed,de eigen identiteit en het eigen verleden te hebben. Daar ben ik niet bepaald voorstander van. Dit kan snel uitmondenin een vorm van nationalisme. Erfgoededucatie kan snel heel dicht staan bij een soort van glorificatie van het eigene enhet afschermen van het andere. Zelfs in de term erfgoed zit er iets onsympathieks: het gaat om je eigen erf, het is dus ietswat je toekomt.’De meerderheid van de ondervraagde lectoren en docenten vindt erfgoed iets waar een bepaalde groep, maatschappijof cultuur een bepaalde waarde aan hecht. Slechts enkelen vinden het een persoonlijke aangelegenheid.Allen associëren erfgoed met al dan niet gedeelde waarden: aan erfgoed wordt door een groep of individu waardegehecht.Daarom ook zien verschillende respondenten erfgoed als iets dynamisch. ‘Iedere generatie heeft opnieuw de plichthierover te oordelen’.147