Erfgoededucatie in het Vlaamse onderwijs - CANON Cultuurcel

voor leerlingen uit zwakkere sociaal-economische milieus geldt dat ze voor hun culturele vorming in hoge mateafhankelijk zijn van het onderwijs. Omdat ons onderwijs het kanaal is waarlangs alle kinderen passeren, is dit deuitgelezen weg om jongeren met erfgoed in contact te brengen (Raad voor Cultuur, 2006:7-8). Dit wil echter nietzeggen dat men zomaar en op gelijk welke leeftijd kan starten met eender welke vorm van erfgoededucatie. Bestkan er rekening gehouden worden met verschillende ontwikkelingsstadia die een kind/jongere doormaakt.Fasemodellen gaan meestal uit van de cognitieveontwikkelingstheorie van Piaget. Deze theorie stelt dat de ontwikkelingvan de mens een evolutie doormaakt van simpel naar complex, van concreet naar abstract, van volledigegocentrisch naar het vermogen om zich in situaties van iets of iemand anders te verplaatsen en van absoluut naarmeer relativerend. Verder gaat hij uit van het principe dat artistieke ontwikkeling samengaat met bepaalde leeftijdsfasenen dit heeft uiteraard belangrijke implicaties voor cultuureducatie, omdat men er tot op zekere hoogte uit kanafleiden welke inhouden en methodes geschikt zijn voor bepaalde leeftijdsfasen (Haanstra, 2005:6-7).Parson onderscheidt vijf fasen: associatieve oordeelstructuur (bijvoorbeeld: dat schilderij met die hond vind ikmooi, want mijn opa heeft ook zo’n hond), mimetische oordeelstructuur (mooi = net echt), expressieve oordeelstructuur(het gaat dan vooral om de gevoelswaarde van kunst), formele oordeelstructuur (stijl en vorm staan hiervoorop), open en autonome oordeelstructuur. Deze theorie kreeg ondertussen heel wat kritiek en heeft geleid totzowel het regelrecht verwerpen van de theorie als het aanpassen van de theorie. De Nederlandse psychologe VanMeel stelde in 1998 enkele wijzigingen aan deze theorie voor. Ze stelt dat de fasetheorieën ervan uitgaan dat elkeontwikkelingsfase appelleert aan één aspect van kunst- en cultuurbeleving. Haar theorie houdt in dat de ontwikkelingvan een persoon zich niet in een bepaalde fase bevindt, maar dat het een samenstelling of profiel vertoontvan de vijf aspecten. Deze aspecten komen geleidelijk, maar niet gelijktijdig tot ontwikkeling en blijven daarnabij de kunst- en cultuurwaardering alle een rol spelen (Haanstra, 2005:7-8). Hoewel de fasen volgens Van Meelniet zo strikt kunnen worden gescheiden, kan de theorie van Parson toch nog deels worden toegepast. In een36